Greek Colonization and Democracy

Época da historia grega que se caracteriza por unha caída na produción cultural e unha falta de fontes escritas debido á decadencia da civilización micénica.

Goberno no que o poder está nas mans dunha soa persoa, que ten o control total do Estado.

Sistema de goberno no que o poder reside nos mellores cidadáns, xeralmente aqueles que pertencen á nobreza ou unha clase alta.

Unha das características que definían a estrutura social e a política nas cidades gregas. É a unidade básica da cidadanía, con autonomía e goberno propio.

Goberno no que o poder reside nas mans do pobo, e as decisións se toman a través de votacións e debates.

A civilización minoica era unha cultura que floreceu na illa de Creta durante o período Neolítico e a Idade de Bronce (3000-1450 a.C.) Era coñecida polo seu avanzado sistema de escritura linear, a súa arte, arquitectura, relixión e, sobre todo, pola súa notable artesanía.

A civilización micénica foi unha cultura que floreceu na Grecia continental durante a Idade de Bronce, entre os séculos XVI e XII a.C.. Esta civilización dominou a rexión do mar Exeo e conquistou Creta, transmitindo aos seus habitantes a súa lingua e cultura. A civilización micénica era coñecida pola súa arte, arquitectura e sociedade estruturada en torno a unha elite guerreira.

Pericles foi un político e orador ateniense que viviu durante o século V a.C. e que desempeñou un papel fundamental na expansión e esplendor da democracia ateniense. Promoveu obras públicas e a construción de grandes templos, como o Partenón, e defendeu a participación dos cidadáns na toma de decisións políticas.

A sociedade grega antiga estaba organizada nun sistema complexo e estratificado. Na cúspide da sociedade estaban os cidadáns, homes libres con dereitos políticos e sociais. Debaixo deles estaban os non cidadáns, incluídos os estranxeiros e os libertos, que non tiñan dereitos políticos. As mulleres non tiñan os mesmos dereitos que os homes e ocupaban un papel secundario na vida social. Os escravos, que eran propiedades dos seus amos, realizaban traballos servís e estaban privados de liberdade.

A economía grega antiga estaba baseada nun sistema de agricultura, artesanía e comercio. A terra era o principal recurso, e os cidadáns dedicábanse a produción de cereal, viño e aceite de oliva. A artesanía era outra actividade importante, elaborando artigos como cerámica, metais e tecidos. O comercio, tanto terrestre como marítimo, era fundamental para o desenvolvemento económico e permitiu o intercambio de produtos entre as distintas cidades-estado.

A escultura grega é considerada unha das maiores expresións artísticas da antigüidade. Os escultores gregos dominaron as técnicas de traballo do mármore e o bronce, creando obras que representan deuses, heroes e personaxes mitolóxicos. A escultura grega evolucionou a través de tres etapas: o período arcaico, o período clásico e o período helenístico. As obras do período clásico destacan pola súa beleza, naturalidade e idealización das formas humanas.

A literatura grega antiga abarca unha ampla variedade de xéneros, desde a poesía épica e lírica ata a traxedia, a comedia e a historia. As obras de Homero, Hesíodo, Sófocles, Eurípides e Aristófanes, entre outros, son consideradas exemplos representativos da literatura grega. A literatura grega presenta un rico mosaico de temas, valores e ideas que reflicten a cosmovisión e os costumes da sociedade grega.

A guerra do Peloponeso foi un conflito sangrento que enfrentou a Atenas con Esparta e as súas respectivas aliadas durante o século V a.C. As causas deste conflito reside na rivalidade entre as dúas cidades-estado por dominar a rexión do mar Exeo. O conflito tivo consecuencias devastadoras para as poleis gregas, que quedaron debilitadas e preparadas para a conquista romana.