Glycoproteïnen in de Extracellulaire Matrix

Glycoproteïnen zijn complexe moleculen die bestaan uit eiwitten en koolhydraten. Ze spelen een belangrijke rol in de interacties tussen cellen en de hechting van cellen aan andere structuren in de extracellulaire matrix.

Fibronectine is een glycoproteïne dat door epitheelcellen en bindweefselcellen wordt geproduceerd. Het bindt aan cellen, glycosaminoglycanen en collageen, waardoor het een rol speelt in celadhesie en migratie.

Lamininen zijn glycoproteïnen die verantwoordelijk zijn voor de hechting van epitheelcellen aan het basale membraan.

Chondronectine is een glycoproteïne dat door kraakbeencellen wordt geproduceerd. Het bindt deze cellen aan type II collageen.

Matrixreceptoren zijn eiwitten die zich op het oppervlak van cellen bevinden en binden aan componenten van de extracellulaire matrix, zoals collageen, fibronectine of GAGs. Ze zijn vaak verbonden met het cytoskelet.

Bindweefsel dat de basis vormt voor de rest van het bindweefsel. Het omvat losmazig bindweefsel, dicht ongeordend bindweefsel en dicht geordend bindweefsel.

Een type bindweefsel dat bestaat uit speciale cellen en een aangepaste extracellulaire matrix

Bindweefselcellen die ter plaatse ontstaan, stabiel blijven en lang leven.

Bindweefselcellen die uit stamcellen in het beenmerg komen, zoals de witte bloedcellen. Worden voortdurend vervangen.

Synthetisch actieve cellen die de extracellulaire matrix van bindweefsel maken.

Inactieve fibroblasten die zich in de extracellulaire matrix bevinden.

Ovale tot ronde cellen, gevuld met basofiele granula

De extracellulaire matrix van bindweefsel, bestaande uit vezels en grondsubstantie.

Macrofagen zijn fagocyterende cellen die deel uitmaken van het bindweefsel. Ze zijn belangrijk voor de afweer tegen infecties en het opruimen van celresten.

Macrofagen kunnen op twee manieren worden geactiveerd: klassiek (M1) en alternatief (M2).

M1 macrofagen zijn klassiek geactiveerd en worden gestimuleerd door stoffen zoals IFN-𝛂 en LPS. Ze zijn betrokken bij de afweer tegen infecties.

M2 macrofagen zijn alternatief geactiveerd en worden gestimuleerd door stoffen zoals TLRs, IL1, IL4 en IL13. Ze spelen een rol bij weefselherstel.

Langerhanscellen zijn dendritische cellen die zich in de huid bevinden. Ze zijn betrokken bij het opnemen en presenteren van antigenen aan het immuunsysteem.

Plasmacellen produceren antilichamen en zijn afkomstig van B-lymfocyten.

Leukocyten zijn witte bloedcellen die via diapedese (door de vaatwand) het bindweefsel kunnen binnendringen.

Collageen is de meest voorkomende eiwit in het lichaam van zoogdieren en vormt de basis van bindweefselvezels. Het is sterk, taai en biedt weerstand tegen trekkrachten.

Collageen wordt geproduceerd door verschillende celtypen en wordt onderverdeeld in verschillende types met verschillende functies, zoals fibrilvormende, netwerkvormende en verankerende collagenen.

Collageen wordt meestal gerangschikt in bundels en geeft bindweefsel zijn sterkte en elasticiteit. Het is belangrijk voor de vorm en functie van organen en weefsels.

Collageen is voornamelijk opgebouwd uit de aminozuren glycine, proline en hydroxyproline. De hoeveelheid hydroxyproline is belangrijk voor de vorming van elastinevezels.

Elastine is een ander belangrijk eiwit in bindweefsel. Het geeft weefsels de mogelijkheid om te rekken en terug te keren naar hun oorspronkelijke vorm.

Weefselvloeistof is de vloeistof die zich tussen de cellen in bindweefsel bevindt. Het is vergelijkbaar met bloedplasma, maar met een lager percentage plasma-eiwitten.

Oedeem is een ophoping van vocht in het bindweefsel. Dit kan veroorzaaked worden door verschillende factoren zoals beschadiging van de bloedvaten, een verhoogde permeabiliteit van de bloedvaten of een obstructie van de lymfevaten.

De hydrostatische druk is de druk die de vloeistof uitoefent op de wanden van de bloedvaten. De colloïd-osmotische druk is de druk die wordt veroorzaakt door de opgeloste stoffen in de vloeistof.

Wanneer de hydrostatische druk in de arteriële zijde van de bloedvaten hoger is dan de colloïd-osmotische druk, stroomt vocht uit de bloedbaan naar het bindweefsel. In de veneuze zijde wordt het vocht weer opgenomen in de bloedbaan.

Schildklierremmers beïnvloeden de waterhuishouding en kunnen oedeem veroorzaken. Het vocht blijft in de arteriële zijde van de bloedvaten en wordt niet goed opgenomen in het bindweefsel.

De opslagplaats van overtollige voedingsstoffen in het lichaam, met name triglyceriden (vetten). Het dient als een energiereservoir en is een belangrijke isolator tegen warmteverlies.

Een type bindweefsel dat gespecialiseerd is in de opslag van vetten. Het bevat univacuolaire adipocyten, cellen die een grote centrale vetvacuole bevatten.

Een type bindweefsel dat zich onderscheidt van wit vetweefsel door de aanwezigheid van multivacuolaire adipocyten (cellen met meerdere vetdruppels). Het speelde vooral een rol bij de thermoregulatie in het lichaam.

Een toestand waarin de vetcellen (adipocyten) in aantal toenemen, wat leidt tot een toename van de totale vetmassa.

Een toestand waarin individuele vetcellen (adipocyten) in omvang toenemen, wat leidt tot een toename van de totale vetmassa.

Een chirurgische ingreep waarbij vetweefsel wordt verwijderd uit specifieke delen van het lichaam.

Een hormoon dat wordt geproduceerd door vetweefsel en als signaal werkt voor de hersenen om de eetlust te regelen. Het is cruciaal voor het handhaven van een gezond lichaamsgewicht.

Een receptor in het lichaam die bindt aan leptin, waardoor signalen voor eetlustregulatie worden verzonden naar de hersenen. Een defect in deze receptor kan leiden tot ernstige obesitas.

Losmazig bindweefsel is het meest verspreide type bindweefsel in het lichaam. Het is 'los' geweven en vormt een ondersteunend netwerk voor verschillende structuren, zoals epitheel en klierweefsel, rond bloedvaten en in de onderhuid. Dit type bindweefsel heeft een grote hoeveelheid grondsubstantie en weefselvloeistof, bevat veel cellen (met name fibroblasten en macrofagen) en is licht doorvlochten met bindweefselvezels. De aanwezigheid van veel bloedvaten maakt het een reactief weefsel.

Dicht bindweefsel heeft een hoger aantal bindweefselvezels dan losmazig bindweefsel en deze vezels zijn georganiseerd in bundels. Dit maakt het bindweefsel minder vervormbaar, maar sterker. Op basis van de ordening van de vezels kunnen we een onderscheid maken tussen regelmatig en onregelmatig dicht bindweefsel.

Regelmatig dicht bindweefsel heeft collageenvezels die parallel gerangschikt zijn in één of twee hoofdrichtingen, waardoor het een hoge treksterkte heeft in die specifieke richting. Voorbeelden zijn pezen die spieren aan botten verbinden, kapsels van gewrichten en ligamenten.

Onregelmatig dicht bindweefsel heeft vezels die in alle richtingen georiënteerd zijn, wat het bindweefsel sterk maakt in alle richtingen. Voorbeelden zijn de dermis (onderhuid) en bindweefselkapsels rond organen.

Het weefsel dat alle andere weefsels in ons lichaam verbindt en ondersteunt.

De extracellulaire matrix ligt buiten de cellen en zorgt voor de variëteit in bindweefsel.

Vaste cellen in bindweefsel ontstaan uit embryonale mesenchymcellen en blijven ter plaatse.

Vrije cellen in bindweefsel komen uit stamcellen in het beenmerg en worden continu vervangen.

Fibroblasten zijn synthetisch actieve cellen die de extracellulaire matrix produceren.

Bindweefsel dat de basis vormt voor alle andere bindweefsels.

Bindweefsel met speciale eigenschappen, met aangepaste cellen en extracellulaire matrix.

Bindweefsel met een hoge concentratie bindweefselvezels, minder vervormbaar, maar sterker.

De grondsubstantie is een belangrijke component van de extracellulaire matrix en bestaat uit proteoglycanen, glycoproteïnen en watermoleculen.

Proteoglycanen zijn grote, gehydrateerde moleculen die bestaan uit een centrale eiwitketen met daaraan gebonden glycosaminoglycanen (GAGs).

GAGs zijn langketenige suikers met een negatieve lading die veel water binden, waardoor ze een belangrijke rol spelen in de weerstand van weefsels tegen druk.

Hyaluronzuur is een belangrijk GAG dat verschillende proteoglycanen met elkaar verbindt en zo grote aggregaten vormt.

Glycoproteïnen zijn complexen van eiwitten en suikers, die een rol spelen in cel-cel interacties en hechting van cellen aan vezels of andere componenten van de extracellulaire matrix.

Bindweefselvezels zijn een belangrijk onderdeel van de extracellulaire matrix en zijn verantwoordelijk voor de treksterkte en elasticiteit van weefsels.

Losmazig bindweefsel heeft een grote hoeveelheid grondsubstantie en weefselvloeistof, veel cellen en is licht doorvlochten met bindweefselvezels. Het is vaak te vinden rond epitheel, klierweefsel en bloedvaten.