Geologie en Steenkoolvorming

Krijt ontstaat uit calciet in ééncellige algen die alleen voorkomen in warme zeeën. Dus, krijtlagen wijzen op een warm afzettingsmilieu tijdens hun vorming.

Steenkool is gevormd door afgestorven plantaardig materiaal, afgesloten van zuurstof, in een langzaam inkolingsproces. Het proces vereist grote hoeveelheden planten en een vochtig, warm klimaat.

Het Carboon was een periode met veel steenkoolvorming, 310 miljoen jaar geleden in delen van Europa. Er bestond een warm klimaat ondanks lagere broeikasgassen.

De posities van continenten veranderen door platentektoniek, dit beïnvloedt de klimaatpatronen en de opbouw van gesteentelagen.

Temperatuur in het verleden wordt afgeleid uit analyses van gesteenten, platentektoniek, broeikasgassen in ijslagen, en jaarringen van bomen.

Sedimentarische gesteenten behouden informatie over de klimaatomstandigheden van het verleden waardoor inzicht in het verloop van de klimaatveranderingen mogelijk is.

Analyseren van luchtbellen gevangen in ijslagen onthult de concentratie van broeikasgassen in de atmosfeer van het verleden.

De dikte van de jaarringen in bomen kan gebruikt worden om de klimaatveranderingen te studeren, doordat de jaarringen het effect weergeven van het klimaat.

Een systeem van oceanische stromingen die warmte en koelte verdeelt over de aarde.

Intergovernmental Panel on Climate Change; een VN-onderzoeksgroep die klimaatrapporten publiceert.

De toenemende gemiddelde temperatuur op aarde, met name sinds de industriële revolutie.

De stijging van de gemiddelde temperatuur op aarde sinds de industriële revolutie, nu ongeveer 1,2°C.

Neerslagintensiteit en hittegolven nemen toe, zeespiegelstijgingen worden verwacht, en voedselproductie en drinkwater zijn bedreigd. Biosfeer verstoord.

Verwachte zeespiegelstijging van 1 meter tegen 2100 bij een opwarming van 1,5°C.

Verwachte zeespiegelstijging van 7 meter tegen 2100 bij een opwarming van 4°C.

Extreme klimaten verstoren de voedselproductie in gevoelige regio's

Smelten van gletsjers beïnvloedt de beschikbaarheid van drinkwater wereldwijd.

Aanpassing aan klimaatveranderingen, zoals vergroening, wateropvang, en andere aanpassingen in infrastructuur.

De meest recente geologische periode, gekenmerkt door ijstijden en tussenijstijden.

Periodes van afkoeling waarbij de polen meer afkoelen dan de intertropen, waardoor ijskappen ontstaan.

Periodes van opwarming tussen ijstijden.

Het vermogen van een oppervlak om zonlicht te reflecteren.

De hoogte van het zeeoppervlak.

Factoren buiten het klimaatsysteem die het klimaat beïnvloeden, zoals de positie van de aarde ten opzichte van de zon.

Veranderingen in de vorm van de baan van de aarde rond de zon, met een cyclus van ongeveer 100.000 jaar.

Variaties in de helling en richting van de aardas, die van invloed zijn op de hoeveelheid zonlicht die verschillende delen van de aarde ontvangen.

Een proces waarbij een verandering in de ene variabele een versterkende effect heeft op een andere variabele, waardoor de oorspronkelijke verandering verder wordt versterkt.

De tijdperk van ijstijden.

Het bepalen van de ouderdom van gesteentelagen ten opzichte van elkaar.

Het principe dat de onderste laag sedimentair gesteente ouder is dan de bovenste laag.

Fossielen die kenmerkend zijn voor een specifieke geologische periode en helpen bij het dateren van gesteentelagen.

Een methode om de absolute ouderdom van organisch materiaal te bepalen door de hoeveelheid koolstof-14 te meten.

Een tijdlijn die de geschiedenis van de aarde indelen in verschillende perioden.

Hoe meer CO2 in de atmosfeer aanwezig is, hoe hoger de temperatuur wordt.

Tektonische activiteit, die vulkaanuitbarstingen veroorzaakt, leidt tot een toename van de CO2-concentratie in de atmosfeer.

De positie van continenten ten opzichte van de evenaar verandert door platentektoniek, wat invloed heeft op het klimaat.

Meer landmassa bij de polen kan leiden tot meer landijs, wat een hoger albedo (reflecterend vermogen) en een lagere zeespiegel veroorzaakt.

Wanneer continenten samenkomen, zijn er meer botsingen en dus meer vulkanisme.

Warm oppervlaktewater stroomt naar Groenland, koelt af en zinkt dan naar de diepte.

De thermohaliene circulatie is de drijvende kracht achter de zeestromen op aarde.

Warme zeestromen brengen warmte naar gebieden, terwijl koude zeestromen voor koude temperaturen zorgen.