Functies van het Centrale Zenuwstelsel

Het centrale zenuwstelsel omvat de hersenen en het ruggenmerg. Het is verantwoordelijk voor het ontvangen, verwerken en sturen van signalen, het denken en het geheugen.

Het perifere zenuwstelsel bestaat uit alle zenuwen die zich buiten de hersenen en het ruggenmerg bevinden. Het verbindt het centrale zenuwstelsel met de rest van het lichaam.

De hersenvliezen zijn beschermende lagen die zich tussen de hersenen en de schedel bevinden. Ze zorgen voor schokdemping en bescherming.

Hersenvocht is een vloeistof die zich rond en tussen de hersenen bevindt. Het dient als een schokdemper en beschermt de hersenen.

De ruggenmergvliezen zijn beschermende lagen die zich rond het ruggenmerg bevinden. Ze zorgen voor schokdemping en bescherming.

De grote hersenen bestaan uit twee helften, de linker- en rechterhersenhelft. Het buitenste oppervlak wordt de hersenschors genoemd.

De kleine hersenen bevinden zich onder de grote hersenen en bestaan ook uit twee helften. Ze spelen een belangrijke rol in de coördiatie van bewegingen.

De tussenhersenen bevinden zich tussen de grote hersenen en de hersenstam. Ze fungeren als een verbindingspunt tussen sensorische informatie en motorische controle.

De hersenstam bevindt zich onder de tussenhersenen en is verantwoordelijk voor basislichaamsfuncties zoals ademhaling en hartslag.

De linkerhersenhelft is gespecialiseerd in logica, redeneren, taal en de controle over de rechterkant van het lichaam.

Het ruggenmerg is een bundel zenuwweefsel die zich in het wervelkanaal van de wervelkolom bevindt.

De wervelkolom beschermt het ruggenmerg tegen schade en zorgt voor stabiliteit.

De hersenvliezen zijn een drielaagse beschermende laag die het ruggenmerg omhult.

Het ruggenmerg behoort tot het centrale zenuwstelsel, terwijl de ruggenmergzenuwen tot het perifere zenuwstelsel behoren.

De ruggenmergzenuwen geleiden informatie van het ruggenmerg naar de rest van het lichaam en vice versa.

De hersenen zijn het besturingssysteem van het lichaam en zijn verantwoordelijk voor het verwerken van informatie, het aansturen van bewegingen, het denken, voelen en leren.

De grote hersenen, ook wel cerebrum genoemd, zijn het grootste deel van de hersenen. Ze bestaan uit twee hemisferen die gescheiden zijn door een diepe groeve.

De thalamus is een klein gebied in de hersenen dat als een soort 'schakelstation' fungeert: het stuurt sensorische informatie (zoals zicht, geluid, smaak, geur en aanraking) naar de juiste delen van de hersenen.

De hypothalamus is een klein gebied onder de thalamus. Hij is verantwoordelijk voor belangrijke functies zoals lichaamstemperatuur, honger, dorst, slaap en emoties.

De hypofyse is een klein klier die onder de hypothalamus zit. Hij produceert hormonen die de werking van andere klieren in het lichaam regelen.

De hersenstem, ook wel de hersenstam genoemd, verbindt de hersenen met het ruggenmerg. Hij is verantwoordelijk voor belangrijke functies zoals ademhaling, hartslag en bloeddruk.

De verlengde merg of medulla oblongata is een deel van de hersenstem. Hij regelt belangrijke onbewuste functies zoals ademhaling, hartslag en bloeddruk.

Kleine hersenen, ook wel cerebellum, zijn verantwoordelijk voor coördinatie, balans, motorische vaardigheden en fijne bewegingen.

Het ruggenmerg is een buisvormige structuur die bestaat uit grijze en witte stof. De witte stof bevindt zich aan de buitenkant en de grijze stof aan de binnenkant.

Het centrale kanaal loopt door het midden van het ruggenmerg en is gevuld met hersenvocht.

De wervelkolom beschermt het ruggenmerg. Deze bestaat uit wervels (beenderen) en tussenwervelschijven (kraakbeen).

Zenuwen die informatie van zintuigen (zoals huid, ogen) naar het ruggenmerg sturen.

Zenuwen die informatie van het ruggenmerg naar spieren en andere delen van het lichaam sturen, waardoor beweging mogelijk is.

Een elektrische impuls in een zenuwcel wordt omgezet in een chemische impuls (neurotransmitters). Deze neurotransmitters initiëren vervolgens opnieuw een elektrische impuls.

De celkern is het centrale, bolvormige deel van een neuron en bevat het DNA. Het controleert de activiteiten van de neuron.

Dendrieten zijn vertakte uitlopers (takken) vanuit het cellichaam van een neuron, die signalen van andere neuronen ontvangen.

Neurologische aandoeningen treffen het zenuwstelsel, zowel centraal als perifeer.

Epilepsie wordt veroorzaakt door korte kortsluitingen in de hersenen, wat de signaaltransmissie tijdelijk onderbreekt.

Het axon is een lange, dunne uitloper die vanuit het cellichaam van een neuron uitstrekt en signalen weg van het cellichaam naar andere neuronen of doelcellen transporteert.

Parkinson's Disease ontstaat door de dood van dopamine-producerende hersencellen, wat leidt tot vertraagde bewegingen, verminderde gezichtsuitdrukkingen, stijve spieren en tremor.

Eindknopjes of synapsen zijn kleine zwellingen aan het uiteinde van het axon, waar de neuron verbindingen (synapsen) vormt met andere neuronen.

De myelineschede is een vettige isolatielaag die rond het axon is gewikkeld om de signaaltransmissie efficiënter te maken.

Multiple Sclerose (MS) is een auto-immuunziekte waarbij het immuunsysteem de myelineschede aanvalt.

Knopen van Ranvier zijn kleine openingen in de myelineschede langs het axon, die de signaaltransmissie versnellen door de signalen te laten 'springen' tussen deze openingen.

Het cellichaam, ook wel soma genoemd, bevat de celkern en controleert de activiteiten van de neuron.

Een neuron zendt signalen door middel van elektrische impulsen die door de dendrieten naar het cellichaam reizen en vervolgens via het axon naar andere neuronen of doelcellen worden doorgegeven.

Een neuron, ook wel een zenuwcel genoemd, is de fundamentele functionele eenheid van het zenuwstelsel. Het is verantwoordelijk voor het ontvangen, verwerken en doorsturen van informatie in de vorm van elektrische impulsen.

Het axon is een lange uitloper van een neuron die elektrische impulsen naar andere neuronen of naar spieren en klieren stuurt. Het werkt als een 'kabel' die signalen over lange afstanden doorstuurt.

De myelineschede is een vettige laag die de axonen van veel neuronen omhult. Het werkt als een isolator en versnelt de geleiding van elektrische signalen.

De synaps is de ruimte tussen twee neuronen waar informatie wordt overgedragen. Neurotransmitters, chemische boodschappers, worden hier vrijgegeven om de signalen door te geven.

Hyperpolarisatie is een tijdelijke toestand waarin de membraanpotentiaal van een neuron negatiever wordt dan de normale rustpotentiaal. Dit komt doordat kaliumkanalen langer dan normaal open blijven, waardoor kaliumionen de cel verlaten en de binnenkant van de cel negatiever wordt.

Neurotransmitters zijn chemische stoffen die informatie overdragen tussen neuronen. Ze worden in de synaptische spleet vrijgegeven en binden aan receptoren op het volgende neuron.

Een sterkere prikkel resulteert in de afgifte van meer neurotransmitters. Dit leidt tot een sterkere signaaloverdracht in het volgende neuron.

De dendrieten ontvangen signalen van andere neuronen of zintuiglijke receptoren.

De cellichaam ontvangt input van dendrieten, verwerkt het signaal en stuurt het door naar het axon.

Het axon transporteert het verwerkte signaal naar andere neuronen of effectororganen.

Het axon eindigt in axon terminals, waar signalen worden doorgegeven aan andere cellen of organen.

Een actiepotentiaal is een snelle verandering in de elektrische lading van een neuron, die wordt veroorzaakt door de beweging van ionen door het celmembraan.

Depolarisatie is een proces waarbij de binnenkant van het neuron meer positief geladen wordt door de instroom van natriumionen (Na+).

Repolarisatie is een proces waarbij de binnenkant van het neuron weer negatief geladen wordt door de uitstroom van kaliumionen (K+).

Synaptische transmissie is het proces waarbij een signaal van het ene neuron naar het andere wordt doorgegeven via een synaps.