Cybercrime Trends en Gevaren

Criminele activiteiten die gebruik maken van digitale technologieën en het internet, variërend van hacking tot malware en phishing tot ransomware.

Een vorm van cybercrime waarbij criminelen de bestanden van een slachtoffer versleutelen en losgeld eisen om ze te ontgrendelen.

Een techniek waarbij criminelen zich voordoen als een betrouwbare bron om mensen te misleiden en gevoelige informatie te verkrijgen.

Het gebruik van menselijke kwetsbaarheden om toegang te krijgen tot informatie of systemen.

Een verborgen deel van het internet waar criminelen illegale activiteiten uitvoeren.

Digitale valuta die anoniem gebruikt kan worden voor betalingen.

Een netwerk van slimme apparaten die verbonden zijn met internet.

Het verzamelen van elektronisch bewijs, zoals e-mails, bestanden en browserverloop, voor gebruik in rechtszaken.

De uitdagingen die zich voordoen bij het verzamelen en toelaten van digitaal bewijs in rechtszaken.

De wetenschappelijke studie van cybercriminaliteit en de aanpak ervan.

De moeilijkheid voor wetshandhavingsinstanties om toegang te krijgen tot gecodeerde communicatie.

De onmogelijkheid voor wetshandhavingsinstanties om gegevens te verkrijgen van internetproviders omdat er geen wetten zijn die dit verplichten.

Het feit dat cybercriminaliteit grensoverschrijdend is, terwijl rechtssystemen nationaal zijn.

De uitdaging om samenwerking te bereiken tussen landen om bewijs te verzamelen in cybercrime-zaken.

Digitale gegevens die gebruikt worden als bewijs in cybercrimeonderzoek. Denk aan e-mails, chatgesprekken, logbestanden en meer.

Een gemanipuleerde afbeelding of video die er echt uitziet, maar vals is.

Kunstmatige intelligentie die gebruikt wordt om geloofwaardige, maar valse informatie te creëren.

Het is moeilijk om de bron van elektronisch bewijs te vertrouwen, het kan makkelijk gemanipuleerd worden.

Elektronisch bewijs is moeilijk te vinden, vooral als het versleuteld is.

Elektronisch bewijs kan worden vervalst of gemanipuleerd.

Een verdrag dat landen helpt om cybercriminaliteit te bestrijden, met de nadruk op internationale samenwerking.

Autoriteiten kunnen in bepaalde gevallen toegang krijgen tot gegevens op servers in andere landen zonder juridische toestemming vooraf.

Een uitdaging bij het bestrijden van cybercriminaliteit is te bepalen welk land de rechtsmacht heeft over een misdaad die zich over meerdere landen uitstrekt.

Privacywetten kunnen het moeilijk maken om gegevens op te vragen bij bedrijven voor cybercrimeonderzoek.

Dieselgate toont hoe bedrijven technologische fraude kunnen plegen om emissietests te manipuleren.

Een ransomwareaanval die Maersk in 2017 trof, waardoor de wereldwijde operaties van het bedrijf stillagen.

Een case study die demonstreert hoe elektronische bewijzen door Belgische autoriteiten worden gebruikt om terroristische dreigingen op sociale media te detecteren.

De uitdaging om samenwerking te bewerkstelligen tussen landen in cybercrimezaken om bewijs te verzamelen.

De bescherming van gegevens door ze te versleutelen zodat alleen degenen met de juiste sleutel er toegang toe hebben. Dit maakt het moeilijk voor autoriteiten om toegang te krijgen tot gegevens op apparaten zoals iPhones en in communicatie via diensten zoals WhatsApp en Telegram.

Het gebruik van een wachtwoord of code die wordt gebruikt om toegang te krijgen tot een digitaal apparaat. Dit kan een wachtwoord, pincode of biometrische authenticatie zijn, zoals een vingerafdruk of gezichtsherkenning.

Deze vraag exploreert of de politie een persoon mag dwingen zijn wachtwoord te onthullen om toegang te krijgen tot zijn digitale gegevens. In België en Frankrijk kan iemand gestraft worden als hij weigert zijn wachtwoord te geven.

Het gebruik van biometrische gegevens, zoals vingerafdrukken of gezichtsherkenning, om een apparaat te ontgrendelen. Dit roept vragen op over privacy en de juiste grenzen van overheidsmacht.

Een begrip dat de ethische en juridische complexiteit rond de mogelijkheid om digitale gegevens te gebruiken als bewijs in juridische procedures belicht. Het roept vragen op over privacy, dataretentie en de grenzen van overheidsmacht in de digitale wereld.

De SKY ECC-zaak betrof een operatie waarbij Belgische, Nederlandse en Franse autoriteiten samenwerkten om een groot crimineel netwerk aan te pakken dat gebruik maakte van gecodeerde communicatie via cryptotelefoons.

SKY ECC bood versleutelde communicatiediensten aan, vooral gebruikt door georganiseerde misdaad.

De politie kreeg in maart 2021 toegang tot de versleutelde berichten van SKY ECC-gebruikers, waardoor ze duizenden criminele plannen konden onderscheppen.

Honderden arrestaties in verschillende landen, grote hoeveelheden drugs, wapens en geld in beslag genomen, criminele netwerken in Antwerpen en andere steden werden opgerold.

De operatie roept juridische en ethische vragen op over de legaliteit van het hacken van SKY ECC, het dwingen van verdachten om encryptiesleutels vrij te geven en de privacy-implicaties.

De autoriteiten moesten servers in het buitenland hacken om toegang te krijgen tot de gegevens. Dit roept vragen op over jurisdictie en grensoverschrijdende operaties.

In sommige landen, zoals België en Frankrijk, kunnen verdachten worden gestraft als ze weigeren hun wachtwoorden te geven.

De operatie roept privacyvragen op voor gewone gebruikers van versleutelde communicatie.

Cybercrime is een groeiend probleem dat voortdurende aandacht en innovatie vereist. Rechtshandhaving moet creatief zijn in hun aanpak en technologie gebruiken om criminelen een stap voor te blijven.