Chemie: Zuren en Basen

De evenwichtsconstante K van de reactie 2H₂O H₂O⁺(aq) + OH⁻(aq). De waarde van K is afhankelijk van de temperatuur.

Een maat voor de zuurheid of alkaliteit van een oplossing, uitgedrukt als de negatieve logaritme van de H⁺-concentratie. De pH is een getal tussen -1 en +15.

De pH-waarde van een oplossing van een zwak zuur. De zuurconstante K_a is alleen afhankelijk van het soort zuur en de temperatuur, niet van de concentratie van het zuur.

De concentratie van waterstofionen ([H₂O⁺]) in een oplossing is kleiner dan de concentratie van hydroxide-ionen ([OH⁻]).

Een maat voor de zuurgraad van een oplossing. pH = -log[H₂O⁺].

De evenwichtsvoorwaarde voor een zwak zuur in water. Hierbij is [H₂O⁺] de concentratie van hydroniumionen, [Z⁻] de concentratie van de geconjugeerde base en [HZ] de concentratie van het zuur.

De evenwichtsconstante die de sterkte van een zwakke base in water aangeeft.

De concentratie van hydroxide-ionen ([OH⁻]) in een oplossing is kleiner dan de concentratie van waterstofionen ([H₂O⁺]).

Een maat voor de alkaliteit van een oplossing. pOH = -log[OH⁻].

De evenwichtsvoorwaarde voor een zwakke base in water. Hierbij is [HZ] de concentratie van het geconjugeerde zuur, [OH⁻] de concentratie van hydroxide-ionen en [Z⁻] de concentratie van de base.

Een oplossing is neutraal als de concentratie van waterstofionen ([H₂O⁺]) gelijk is aan de concentratie van hydroxide-ionen ([OH⁻]).

Een oplossing waarvan de pH vrijwel constant blijft, zelfs wanneer er kleine hoeveelheden zuur of base worden toegevoegd.

Een buffer die bestaat uit een zwak zuur en de bijbehorende geconjugeerde base, zoals CO₂ en HCO₃ in bloed.

De pH van een oplossing verandert na verdunning. Een zure oplossing wordt minder zuur, een basische oplossing wordt minder basisch. Beiden komen dichter bij een pH van 7.

Zuren die volledig dissociëren (splitsen) in water, waardoor alle H⁺-ionen vrijkomen.

Een oplossing die een gelijke concentratie hydronium- en hydroxide-ionen heeft, met een pH van 7.

Een oplossing die een hogere concentratie hydroniumionen heeft dan hydroxide-ionen, met een pH lager dan 7.

Zuren die slechts gedeeltelijk dissociëren in water, waardoor niet alle H⁺-ionen vrijkomen.

Een deeltje of stof dat H⁺ ionen (protonen) kan afstaan.

Een deeltje of stof dat H⁺ ionen (protonen) kan opnemen.

Een zuur en een base die door overdracht van één proton in elkaar over kunnen gaan.

Een zuur dat in water volledig splitst, waardoor er H₃O⁺ ionen worden gevormd.

Een zuur dat in water een evenwicht vormt met zijn bijbehorende zwakke base.

Een zuur dat in water geen afsplitsing van H⁺ vertoont, bijvoorbeeld C₂H₂OH.

Het proces waarbij een zuurmolecuul H⁺ afstaat aan een watermolecuul, waardoor er een oxoniumion (H₃O⁺) en een negatief geladen ion ontstaan.

De mate waarin een zuur in water splitst, waardoor er H₃O⁺ ionen worden gevormd.

Een ion dat aanwezig is in een reactie maar niet deelneemt aan de reactie zelf. Het verandert niet tijdens de reactie.

Een reactie waarbij een zwak zuur en een zwakke base reageren. De reactie verloopt in de richting van de sterkere zuur of base.

Een reactie waarbij een sterk zuur reageert met een zwakke base, waardoor het evenwicht van de reactie wordt verplaatst naar de kant van de producten.

Zure en basische oplossingen reageren met elkaar door een overdracht van een waterstofion (H⁺). Dit proces verandert de zuurgraad van de oplossing.

Een evenwichtsreactie omvat zowel de heen- als de terugreactie. In dit geval wisselt de zuurheid van de oplossingen heen en weer door de overdracht van H⁺ ionen.

Een zwak zuur geeft makkelijk een H⁺ ion af, maar kan het ook weer gemakkelijk terugnemen.

Een zwakke base neemt graag een H⁺ ion op, maar kan het ook weer gemakkelijk afstaan.

Een zuur-basereactie gaat helemaal door tot er geen reactant meer over is. Dit gebeurt wanneer het zuur sterker is dan het andere.