Chapter 6 cms

Case Theorie

• Case houdt grammaticale rollen van naamwoordelijke constituenten (of argumenten) bij in een zin.
• In de Westerse grammatica ligt de oorsprong in klassieke studies van het Latijn en Oudgrieks, terwijl in Azië de vroegste studies naar case in het Sanskriet werden uitgevoerd door Panini.
• Het onderwerp is gemarkeerd met de nominatieve case en het lijdend voorwerp met de accusatieve case, dit wordt aangeduid door achtervoegsels.

Nominatief case

• De nominatieve case wordt toegekend aan het onderwerp.
• T (tempus) met tijdmarkering kent de nominatieve case toe.
• Als er geen logisch onderwerp in een gezegde (tensed) is, verschijnt er een expletief in SpecTP.
• Een expletief draagt geen betekenis bij aan de zin en krijgt geen θ-rol; het is er alleen voor T om de nominatieve case aan toe te kennen en om aan de EPP te voldoen.

Accusatief case

• In traditionele grammatica wordt aangenomen dat bepaalde werkwoorden de accusatieve case toekennen aan het lijdend voorwerp.
• In plaats van dat het lexicale werkwoord zelf de accusatieve case toekent, is het de head v die dat doet.

Case toekenning

• Argumenten van een zin worden geacht Case te krijgen, dat morfologisch gerealiseerd wordt in veel talen (zoals Latijn).
• In talen met duidelijke case morfologie (zoals Latijn, Koreaans en Russisch) en talen met beperkte case morfologie (zoals Engels, Frans en Mandarijn) hebben de verdelingen van zelfstandige naamwoorden dezelfde eigenschappen.
• Een gezegde T kent de nominatieve Case toe en v kent de accusatieve Case toe.
• T en v kennen case van een afstand toe, waarbij de case toekennende head naar beneden kijkt en Case toekent aan de eerste DP die het vindt.
• Preposities kennen Case toe aan hun complementen, met accusatieve case morfologie in het Engels.

Het Case Filter

• Alleen T (tempus) met tijdmarkering kent de nominatieve Case toe.
• Het Case Filter stelt dat DPs (en pronominale Ds) een Case toegewezen moeten krijgen.
• Een DP kan maar één keer een Case toegewezen krijgen.
• Case Filter: Alle DPs moeten één, en slechts één keer een Case toegewezen krijgen.

Passivisering

• Passivisering is een transformationeel proces waarbij de object van de actieve zin, het onderwerp van de passieve zin wordt.
• Passieve zinnen in het Engels bevatten het hulpwerkwoord 'be' plus de voltooide deelwoordvorm van het werkwoord (met het passieve morfeem -en).

De passieve stem heeft twee belangrijke eigenschappen:

• De externe argument is afwezig (of verschijnt in een optionele by-phrase).
• Er wordt geen accusatieve Case toegekend.
• v heeft twee taken: het introduceert het externe argument en kent de accusatieve Case toe.
• Passieven worden gevormd door de afwezigheid van v. Hierdoor kan geen accusatieve Case worden toegekend aan het thematische object en kan er geen extern argument worden geïntroduceerd.
• T kent de nominatieve Case toe aan het DP-object en het DP 'the mango' verplaatst zich naar de Specifier van TP om aan de EPP te voldoen.

"Get"-passieven

• Het spreektaal Engels heeft een extra passieve constructie met vergelijkbare eigenschappen als de standaard passief.
• De get-passief verwijst alleen naar een gebeurtenis, vaak een onbedoelde of onverwachte gebeurtenis.
• In tegenstelling tot de standaard passief, die naar een toestand of een gebeurtenis kan verwijzen, verwijst get-passive alleen naar een gebeurtenis.
• Do-support is noodzakelijk voor polariteitsvragen in get-passieven, wat suggereert dat het hulpwerkwoord 'get' niet onder T verschijnt.

Middle Voice

• In een "middle voice" constructie verschijnt de DP met de θ-rol van het object als het onderwerp.
• Deze constructie beschrijft altijd een toestand in plaats van een bepaalde gebeurtenis.
• De "middle voice" vereist meestal een bijwoord of ontkenning.

Een cross-linguïstische kijk op stemwisselingen

• Er wordt onderscheid gemaakt tussen structurele Case (toegekend volgens de structurele positie van het argument) en inherente Case.
• Bepaalde werkwoorden in het Duits kennen inherente Case toe, die invariant blijft onder passivisering.

Impersoonlijke passieven

• In het Nederlands en Duits kunnen monadische werkwoorden (met één argument) gepassiviseerd worden, in tegenstelling tot het Engels.
• Deze constructies worden aangeduid als onpersoonlijke passieven, omdat ze de gebeurtenis niet relateren aan iemand of iets.

SE in Romaans

• Het morfeem se wordt gevonden in vrijwel alle varianten van het Romaans.
• Romaanse talen hebben passieven die structureel vergelijkbaar zijn met die in het Engels, maar de onpersoonlijke passieven met se komen vaker voor.
• De onpersoonlijke se passief mist een extern argument en wordt gevormd met de actieve vorm van het hoofdwerkwoord dat overeenkomt met het gepromoveerde argument en de aanwezigheid van het se morfeem.

Mandarijn: De Ba-Constructie

• In het Mandarijn verschijnt het thematische object links van het werkwoord en wordt het begeleid door een morfeem dat glosseeerd wordt als ba, waardoor SVO wordt omgezet in S ba-O V.
• Er is weinig verschil in betekenis tussen de ba-zinnen en hun niet-ba tegenhangers.

Morfologische passieven

• Veel talen vormen passieven synthetisch (morfologisch) in plaats van analytisch, zoals in het Engels.
• Passieve stem wordt morfologisch aangegeven met een -w suffix (Swahili).
• Er kunnen verschillen zijn tussen de morfologische en de analytische passieven, die verschillen van taal tot taal.
• De morfologische passief kan worden gewijzigd door het bijwoord "cecello" ('vanzelf/spontaan'), wat niet mogelijk is in de analytische passief.

Sleutelbegrippen

• case: de morfologische markering die een zelfstandig naamwoord relateert aan zijn grammaticale functie.
• Case: een abstracte autorisatiefunctie die een zelfstandig naamwoord relateert aan zijn grammaticale functie.
• Case Filter: een principe dat stelt dat alle nominale woordgroepen (DP's) een Case moeten dragen nominatief: de Case die wordt gedragen door het grammaticale subject in veel talen, waaronder het Engels. accusatief: de Case die wordt gedragen door het directe object in veel talen, waaronder het Engels
• Actieve stem: de vorm van een zin waarin de thematische argumenten overeenkomen met hun grammaticale equivalenten passieve stem: de vorm van een zin waarin het thematische object het grammaticale subject is
• Structurele Case: Case die wordt toegekend door een functioneel hoofd (eindige T en v) Inherente Case: Case die rechtstreeks wordt toegekend door een bepaald lexicaal item (meestal een werkwoord)
• Middle voice: een structuur waarin het logische subject afwezig is en het directe object in de subjectpositie verschijnt. De middle voice beweert een algemene toestand over de entiteit in kwestie.