Biologia Klasa 10

Sieć naczyń i narządów limfatycznych, w tym śledziona i grasica.

Naczynia łączące węzły chłonne, zbierające chłonkę.

Płyn limfatyczny, kolor mleczny, białawy.

Struktury w naczyniach chłonnych, zapobiegające cofaniu się limfy.

Tkanka znajdująca się w kościach, odpowiedzialna za produkcję krwi.

Część szpiku kostnego aktywna w produkcji krwi.

Część szpiku kostnego, przerośnięta tkanką tłuszczową, nieczynna krwiotwórczo.

Stanowi 4-6% masy ciała dorosłego człowieka.

Komórki krwi, które dojrzewają w szpiku kostnym i są transportowane do obiegu.

Główne naczynia transportujące krew utlenowaną, mają grubszą ścianę i przepływ pod dużym ciśnieniem.

Największe naczynie tętnicze w organizmie, które transportuje krew utlenowaną z serca.

Główne naczynia transportujące krew odtlenowaną, mają cieńsze ścianki i zastawek dla ochrony.

Główna żyła, która transportuje krew odtlenowaną do serca.

Struktury w naczyniach żylnych, które zapobiegają cofaniu się krwi.

Mikroskopijne naczynia, które pozwalają na wymianę substancji między krwią a tkankami.

Bodziec o tej samej amplitudzie, ale większej częstotliwości niż bodziec progowy.

Stan, w którym komórka jest niepobudliwa w trakcie trwania spike'a.

Stan, w którym komórka może odpowiedzieć na bodziec o większej amplitudzie, ale niższej niż poprzednie potencjały.

Drogi mózgowe przekazujące konkretne informacje, takie jak wzrokowe czy motoryczne.

Struktura, przez którą przechodzą wszystkie drogi zmysłowe poza węchowymi, opóźniająca informacje wzrokowe.

Wypustki neuronów, w których z ciała komórki wychodzi jedna wypustka, głównie w komórkach sensorycznych.

Neurony, z ciała komórki wychodzą dwie wypustki, występują w układzie nerwowym bezkręgowców oraz w narządach zmysłów.

Neurony z wieloma wypustkami, najbardziej powszechne z rozbudowaną strefą dendrytyczną.

Neurony mogą mieć różne kształty, takie jak wrzecionowate, okrągłe czy piramidowe.

Związki chemiczne wydzielane przez neurony, które uruchamiają aktywność innych komórek.

Związki chemiczne, które zmniejszają aktywność innych komórek i działają jako inhibitory.

Neurotransmiter, który hamuje pracę serca i pobudza mięśnie szkieletowe.

Struktury w błonie komórkowej, przez które przechodzą jony, wpływające na stan pobudzenia lub hamowania komórki.

Zjawisko, w którym wnętrze komórki staje się bardziej ujemne, co prowadzi do spowolnienia aktywności.

Zjawisko, w którym wnętrze komórki staje się mniej ujemne, co prowadzi do pobudzenia.

Jest to napięcie błony komórkowej w spoczynku wynoszące około -60 mV.

Główny jon odpowiedzialny za utrzymanie potencjału spoczynkowego.

Oblicza potencjał równowagi jonów w zależności od stężenia i ładunku.

Umożliwia obliczenie potencjału spoczynkowego z uwzględnieniem przepuszczalności błonowej.

Wynosi około +62 mV i nie wpływa na potencjał spoczynkowy.

Wynosi około -75 mV, a jego różnica z potencjałem błony jest kluczowa.

Różnica między potencjałem błonowym a równowagą, definiująca, jak jony będą się poruszać.

Otwierają się przy depolaryzacji, pozwalając na napływ jonów sodu.

Sód jest najważniejszym jonem biorącym udział w generowaniu potencjału czynnościowego.