Bijbel: De 5 Geboden en 10 Plagen

De tien geboden zijn een set van regels die God aan Mozes gaf op de berg Sinaï. Ze geven aan hoe Joden moeten leven en wat goed en kwaad is.

Het eerste gebod is: "Geen andere Goden voor Mijn aangezicht hebben." Dit betekent dat Joden maar in één God moeten geloven, en geen andere goden mogen aanbidden.

De plagen waren een serie rampen die God over Egypte bracht om de farao te overtuigen de Israëlieten vrij te laten.

De eerste plaag was dat het water van de Nijl in bloed veranderde. De Nijl was de belangrijkste bron van drinkwater voor Egypte.

De tiende plaag was de dood van alle eerstgeboren zonen in Egypte. Alleen de huizen met een lam aan de deur bleven gespaard.

Pesach is het Joodse paasfeest. Het viert de bevrijding van de Israëlieten uit de slavernij in Egypte.

Tijdens Pesach herdenken Joden de tiende plaag en eten ze matzes, ongezuurd brood dat de haast van de Israëlieten symboliseert.

De eerste avond van het Pesach-feest herdenkt de uittocht van de Israëlieten uit Egypte.

Het bloed van het Paaslam moest aan de deuren van de Israëlieten gesmeerd worden tijdens de eerste Pesach om aan te geven dat God de eerstgeborenen in die huizen niet mocht doden.

In het Christendom wordt Jezus gezien als het Paaslam dat zichzelf opoffert om de verzoening tussen God en de mensheid mogelijk te maken.

De overeenkomsten tussen Jezus en Mozes die in de tekst genoemd worden, zijn: beide ontsnapten als kind aan de dood, beide vastten 40 dagen en nachten, beide gebruikten bloed om een verbond te sluiten, en beide gaven tekenen en deden wonderen.

Mozes wordt gezien als een belangrijke figuur in het Jodendom, omdat hij het volk uit Egypte leidde. In het Christendom wordt hij gezien als een voorloper van Jezus, de ‘nieuwe Mozes’.

In de Islam wordt Mozes (Moessa) gezien als een van de belangrijkste profeten die door God werden gekozen om zijn boodschap aan de mensheid door te geven.

Harriet Tubman wordt vaak ‘de Mozes van haar volk’ genoemd, omdat ze tientallen slaven uit de slavernij bevrijdde en naar de vrijheid leidde.

Harriet Tubmans beperkingen (hoofdwonden, epilepsie, hoofdpijn) weerhielden haar niet om slaven te bevrijden. Haar moed en toewijding aan de vrijheid inspireerden anderen.