Bezpieczeństwo Informacji w Cyberprzestrzeni

Perspektywa lokalizacji w kontekście cyberprzestrzeni to opisanie jej na podstawie fizycznej lokalizacji poszczególnych elementów, co wskazuje na ich konkretne położenie w przestrzeni.

Własność komponentów cyberprzestrzeni, takich jak serwery czy sieci, wpływa na planowanie operacji, ograniczając dostępność i używanie tych elementów.

Złożoność cyberprzestrzeni, jej niematerialność i dynamiczne relacje między elementami, utrudniają szybkie ocenianie sytuacji i opracowywanie strategii działania.

Zespoły stosują język opisujący cyberprzestrzeń w kontekście lokalizacji i własności komponentów, co ułatwia planowanie operacji.

Cyberprzestrzeń stawia wyzwania dla obserwacji i zarządzania operacjami ze względu na trudność w identyfikacji uczestników, ich motywów i celów działania.

"Negative goal" oznacza skupienie się na unikaniu negatywnych zdarzeń, zagrożeń lub strat, zamiast na dążeniu do osiągnięcia konkretnych, pozytywnych celów.

Problem atrybucji w kontekście cyberprzestrzeni to trudność w przypisaniu odpowiedzialności za ataki cybernetyczne.

Przypisanie odpowiedzialności za atak jest trudne ze względu na wykorzystywanie cyber-person, powszechność szyfrowania i używanie przekaźników

Warstwa cyber-persony to możliwość tworzenia wielu tożsamości w cyberprzestrzeni, które różnią się między sobą i nie są łatwo powiązane z jednym osobą.

Tworzenie wielu tożsamości utrudnia przypisanie działań do jednej osoby, co utrudnia rozpoznanie prawdziwego sprawcy ata.ku.

Śledzenie działań związanych z cyber-personami stawia wyzwanie, ponieważ osoby mogą ukrywać swoją tożsamość poprzez korzystanie z VPN i proxy.

CIA triad to trzy podstawowe elementy bezpieczeństwa informacji: poufność, integralność i dostępność danych.

Autentyczność w kontekście bezpieczeństwa informacji oznacza, że tożsamość osoby wykonującej operacje na danych jest taka sama jak osoba, która twierdzi, że ją posiada.

Rozliczalność w kontekście bezpieczeństwa informacji polega na możliwości ustalenia, którzy użytkownicy wykonali określone operacje na danych.

Niezaprzeczalność zapewnia możliwość weryfikacji, czy strony uczestniczące w wymianie informacji nie mogą zaprzeczyć faktowi odesłania lub odebrania danej treści.

Zagrożenie to materialny i/lub niematerialny czynnik, który może spowodować niepożądane zmiany w stanach bezpieczeństwa systemów informatycznych.

Podatności to wady lub luki w zasobach (np. sprzęt, oprogramowanie, personel, procedury), które mogą być wykorzystane przez ataku.jących do wpływania na stan systemu.

Incydent to zdarzenie lub ciąg zdarzeń, które powodują lub mogą spowodować zmianę wartości elementów bezpieczeństwa systemów informatycznych.

Termin "zero-day" odnosi się do sytuacji, w której oprogramowanie lub system informatyczny posiada nieznaną wcześniej lukę bezpieczeństwa i nie została jeszcze stworzona łatka do jej usunięcia.

Łatka (patch) to naprawa, poprawka lub aktualizacja, która ma na celu usunięcie luki bezpieczeństwa w oprogramowaniu lub systemie informatycznym.

Strategia "Prevention" (Zapobieganie) polega na utrudnianiu ataków cybernetycznych zanim pojaw.ą się szkodliwe skutki, np. poprzez stosowanie zapór sieciowych (firewalle) i silnych haseł.

Strategia "Resilience" (Odporność) to zdolność systemu do utrzymania funkcjonalności i wydajności mimo ataków cybernetycznych, np. poprzez tworzenie kopii zapasowych (backupów) i szybką restaurację danych.

Strategia "Detection and Recovery" (Wykrywanie i Odtwarzanie) polega na szybkim wykrywaniu ataków cybernetycznych oraz skutecznym odzyskiwaniu systemów informatycznych po ataku, np. poprzez monitorowanie logów systemowych i używanie systemów IDS/IPS.

Atak typu DDoS (Distributed Denial of Service) to cyberatak skierowany na określony serwer lub sieć, którego celem jest spowodowanie odmowy dostępu do usług lub zasobów dostępnych dla użytkowników danej sieci.

Głównym celem ataku DDoS jest spowodowanie odmowy dostępu do usług lub zasobów dostępnych dla użytkowników danej sieci.

Atakujący realizują atak DDoS generując znaczne ilości fałszywego ruchu sieciowego, który zasypuje łączność lub serwer danej sieci, uniemożliwiając prawidłowe działanie usług.

Botnet to sieć zainfekowanych komputerów (zwykle zarazonych złośliwym oprogramowaniem), które mogą być wykorzystywane do przeprowadzenia różnych ataków, w tym ataków DDoS.

Skutki ataku DDoS dla organizacji mogą obejmować utratę dostępu do usług, straty finansowe, uszkodzenie reputacji oraz przerwy w działalności.

Metody obrony przed atakiem DDoS obejmują m.in. stosowanie zapór sieciowych (firewalle), systemów IDS/IPS (Intrusion Detection and Prevention Systems), aktywne zarządzanie routingiem oraz zapewnienie nadmiarowego pasma.

Atakujący może wykorzystać botnet, czyli sieć zainfekowanych komputerów, które mogą jednocześ.nie wysyłać duże ilości fałszywego ruchu sieciowego w kierunku celu ataku.

Istnieją różne rodzaje ataków DDoS, w tym ataki typu volumetric (zalewające dużą ilością ruchu), state exhaustion (wyczerpujące zasoby sieci) i application-level (atakujące konkretne aplikacje).

Aktywne zarządzanie routingiem to mechanizmy, które pomogają w dynamicznym przekierowywaniu ruchu sieciowego w celu ochrony przed atakami DDoS i zapewnienia stabilności sieci.

Odpowiednia struktura połączenia z Internetem może obejmować różne poziomy obrony, takie jak zapory sieciowe (firewalle) i systemy IDS/IPS, co zapewnia lepszą ochronę przed atakami.

Nadmiarowe pasmo to dodatkowa przepustowość sieci, która pozwala na absorbowanie nadmiernego ruchu sieciowego, wynika.jącego z ataków DDoS, i zapobiega przekroczeniu pojemności łącza.

Blackholing to technika polegająca na kierowaniu ruchu sieciowego do "czarnej dziury", gdzie ruch jest ignorowany i nie osiąga celu, co może być wykorzystywane do blokowania ruchu DDoS.