باکتری های استافیلوکوکوس

باکتری های استافیلوکوکوس

• استافیلوکوکوس ها باکتری های گرم مثبت کوکسی هستند که به صورت خوشه ای (مانند خوشه انگور) یافت می شوند.
• نام این باکتری از کلمات یونانی "staff" (خوشه انگور) و "coccus" (دانه، تخم قورباغه) گرفته شده است.
• این باکتری ها به طور معمول در خوشه های بزرگ دیده می شوند.

تاریخچه

• رابرت کوخ در سال 1878 برای اولین بار استافیلوکوک ها را در نمونه ی چرک مشاهده کرد.
• لوئی پاستور در سال 1880 توانست این باکتری را در محیط مایع کشت دهد.
• الکساندر اوونگستون در سال 1881 این باکتری ها را استافیلوکوکوس نامگذاری کرد.

طبقه بندی استافیلوکوکوس ها

• طبقه بندی براساس وجود آنزیم کواگولاز:
  • كواگولاز مثبت: S. aureus
  • كواگولاز منفی: S. epidermidis، S. saprophyticus
• كواگولاز یک فاكتور ویرولانس است که فیبرینوژن را به فیبرین تبدیل می كند و این به باکتری كمك می كند تا از فاگوسیتوز محافظت شود.
• طبقه بندی براساس بیماریزایی:
  • پاتوژن رایج: S. aureus
  • پاتوژن فرصت طلب: S. epidermidis، S. saprophyticus
  • غیر بیماریزا: S. hominis

مورفولوژی

• كوکسی گرم مثبت، تقریباً یک میكرون قطر دارند.
• به صورت خوشه های انگور شکل می گیرند.
• فاقد حرکت و اسپور هستند.
• برخی از گونه ها كپسول دارند.

محیط های کشت

• محیط های غیرانتخابی: محیطی كه برای رشد انواع باکتری ها استفاده می شود.
• محیط های انتخابی: محیط هایی كه فقط باکتری های خاصی در آن رشد می كنند . مثلاً Mannitol salt agar براي جداسازی Staphylococcus مفید است.

تست هاي بیوشیمیایی

• تست کاتالاز: با قرار دادن باکتری در معرض آب اکسیژنه، اگر حباب اکسیژن تولید شود، کاتالاز مثبت است.
• تست کواگولاز:
  • کواگولاز متصل به سلول (تست اسلاید): در مجاورت پلاسما، فیبرینوژن به فیبرین تبدیل شده و لخته تشکیل می شود.
  • کواگولاز آزاد: تست لوله ای، با استفاده از پلاسما، کواگولاز می تواند لخته فیبرین را ایجاد كند.

فاکتورهای ویرولانس

• فاکتورهای وابسته به سلول: پپتیدوگلیکان، اسید تیکوئیک، پلی ساکارید کپسولی، پروتئین های سطحی.
• فاکتورهای خارج سلولی: آنزیم ها و توکسین ها(مثل فیبرینولیسین)

توکسین ها

• سایتیولیتیک: همولیسین‌ها (انواع آلفا، بتا، گاما، دلتا)، لوکوسیدین‌ها
• انتروتوکسین
• توکسین سندرم شوك استافیلوکوکی (TSS Toxin)
• اگزوفولیاتیو

بیماری زایی

• منبع عفونت: می تواند Exogenous (مانند بیمار يا حامل) یا Endogenous (خود فرد) باشد.
• انواع عفونت های چرکی: شامل عفونت های پوستی و بافت ها
• عفونت های غیرچرکی: ناشی از توکسین باکتری ها . این توکسین ها می توانند موجب مسمویت خوراکی، سندرم شوک سمی و ... شوند.
• نمونه هایی از عفونت های چرکی : فولیکولیت، فرانکل، کربونكل، آبسه، زرده زخم، پارانشیا.
• نمونه هایی از عفونت های غیرچرکی: مسمومیت غذایی، سندرم شوك سمي استافیلوکوکی، اسهال، سندروم فلسي شدن پوست.

درمان

• بنزیل پنی سیلین، متی سیلین، كلسیلین، ونکومایسین داروهایی هستند كه برای درمان عفونتهای استافیلوکوکی استفاده ميشوند.
• مقاومت به آنتی بیوتیک ها (مثل MRSA) رو به افزایش است که در درمان این عفونت ها مشکلاتی ایجاد می كند.

پیشگیری

• نظافت و بهداشت،
• درمان زخم ها،
• خودداری از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها،
• جداسازی بیماران و حاملین استافیلوکوکی، مهم است.

این کوییز به بررسی باکتری های استافیلوکوکوس، تاریخچه آنها و طبقه بندی براساس ویژگی های مختلف پرداخته است. شرکت‌کنندگان به اطلاعات مهمی از جمله ساختار، قابلیت‌های ویرولانس و پاتوژنیستی این باکتری‌ها دست پیدا خواهند کرد.