Auguste Comte en Sociale Theoretische Concepten

De theorie dat kennis gebaseerd moet zijn op feiten en empirisch onderzoek.

De grondlegger van de sociologie en het positivisme, die de maatschappij als een wetenschappelijk object zag.

Comte's theorie dat de mensheid in drie stadia van denken evolueert: theologisch, metafysisch en positivistisch.

Het eerste stadium in Comte's Wet der drie stadia, waarin de mensheid de wereld verklaart door middel van geesten en magie.

Het tweede stadium in Comte's Wet der drie stadia, waarin de mensheid de wereld probeert te verklaren door middel van abstracte ideeën en principes.

Het derde stadium in Comte's Wet der drie stadia, waarin de mensheid de wereld verklaart door middel van wetenschappelijke methoden en observatie.

Een geloofssysteem waarin men gelooft dat objecten een ziel of geest bezitten.

De sociologie is volgens Comte een overkoepelende wetenschap die de andere wetenschappen in een kader plaatst.

Een ritueel dat plaatsvindt wanneer iemand van de ene sociale positie naar de andere overstapt, bijvoorbeeld van ongehuwd naar gehuwd.

De fase waarin de persoon die de overgang maakt, zich afscheid neemt van zijn oude rol en zich voorbereidt op de nieuwe.

De fase waarin de persoon die de overgang maakt, buiten de normale sociale structuren treedt en zich bevindt in een tussenruimte.

De fase waarin de persoon die de overgang heeft gemaakt, zijn nieuwe rol aanneemt en wordt opgenomen in de nieuwe sociale structuur.

De normale orde van het dagelijkse leven met duidelijke rollen, hiërarchie en structuren.

Een staat van intense sociale verbondenheid waarin hiërarchieën en onderscheidingen vervagen.

Een proces van wederzijdse beïnvloeding tussen personen.

Het interpretatief vermogen van mensen om elkaars gedrag te begrijpen en erop te reageren.

Een samenleving is geen vaststaand iets, maar wordt voortdurend gecreëerd en in stand gehouden door de interacties tussen mensen.

Interacties verlopen vaak routinematig, omdat we terugvallen op bestaande rollen en instituties die het interactieren vergemakkelijken.

Een experiment waarbij sociale interacties opzettelijk worden verstoord om te zien hoe mensen reageren en de situatie herstellen.

Het onderzoek hoe mensen sociale interacties interpreteren en betekenis geven aan elkaars gedrag.

Een benadering die sociale interacties analyseert als een toneelstuk, met rollen, scripts en publiek.

De sociale werkelijkheid wordt voortdurend gecreëerd en in stand gehouden door middel van interacties.

De betrokkenen in interacties zijn zich vaak niet bewust van de manier waarop ze de sociale werkelijkheid in stand houden.

Het herstellen of herstellen van een verstoorde sociale interactie om de normale gang van zaken te hervatten.

Interacties waarbij mensen zich bewust zijn van elkaars aanwezigheid zonder direct te communiceren.

Interacties waarbij mensen zich expliciet op elkaar richten en communiceren.

De studie van hoe mensen in verschillende culturen gebruik maken van ruimte.

De persoonlijke ruimte die we rondom ons creëren om ons comfortabel te voelen.

De rol die we aannemen in sociale interacties.

De onzekerheid die we ervaren tijdens sociale interacties.

Het voortdurend interpreteren van het gedrag van anderen en het managen van onze eigen indruk.

De verwachtingen die we hebben van een rol in verschillende contexten.

Een term bedacht door Erving Goffman die verwijst naar instellingen waar alle aspecten van het leven onder dezelfde autoriteit plaatsvinden, met een strikt dagschema en leven in gezelschap van anderen. Voorbeelden zijn gevangenissen, kloosters en internaten.

Het proces waarbij individuen die in een totale instelling verblijven, proberen aan te passen aan de nieuwe sociale omgeving en hun oude zelfbeeld achter zich te laten.

Het idee dat een persoon in een totale instelling voortdurend in de gaten gehouden wordt, waardoor er een gevoel van controle en angst ontstaat.

De periode in de levensloop die de overgang van de kindertijd naar de volwassenheid omvat, gekenmerkt door biologische veranderingen en de ontwikkeling van een eigen identiteit.

Het idee dat er geen scherpe grens meer is tussen de kindertijd en de volwassenheid, omdat kinderen steeds meer blootgesteld worden aan volwassen thema's en verantwoordelijkheden.

De periode in de levensloop na de adolescentie, gekenmerkt door het zoeken naar een eigen identiteit door middel van reizen, experimenten en het ontwikkelen van persoonlijke interesses.

Het idee dat de levensloop in premoderne maatschappijen sterk verschilde van de moderne levensloop, omdat er veel minder nadruk lag op de kindertijd en mensen minder lang leefden.

De banden tussen familieleden waren sterker in premoderne maatschappijen dan in de moderne samenleving, omdat er minder geografische mobiliteit was en het leven meer gericht was op lokale gemeenschappen.

De fase in de levensloop waarin individuen verantwoordelijkheden opnemen en een volwassen rol in de maatschappij vervullen.

De periode in de levensloop na de kindertijd, waarin individuen leren om te gaan met de verantwoordelijkheden en sociale normen van de volwassenheid.

Het proces van leren en het ontwikkelen van vaardigheden en kennis die nodig zijn om succesvol te functioneren in de maatschappij.

Een belangrijke fase in de sociale ontwikkeling waarin kinderen leren omgaan met andere kinderen en sociale regels door middel van spel en interactie.

De periode in de levensloop waarin individuen leren om te denken, te voelen en te gedragen als volwassenen, door middel van onderwijs, opvoeding en interactie met de sociale omgeving.

De verandering van de rolverdeling tussen ouders en kinderen, waarbij kinderen meer inspraak en autonomie krijgen, terwijl ouders meer moeten onderhandelen over de regels en afspraken.

Het masker dat je draagt, zorgt ervoor dat anderen rekening houden met je huidige rol. Denk bijvoorbeeld aan de rol van een arts in een ziekenhuis.

Degene die een masker opzet, beïnvloedt zijn innerlijke beleving en identiteit. Je gedraagt je anders wanneer je met een ander masker opereert.

Een rol vergemakkelijkt en structureert de interacties in onze samenleving.

Een interne rolconflict ontstaat wanneer een persoon twee verschillende rollen binnen dezelfde positie moet vervullen.

Een externe rolconflict ontstaat wanneer een individu tegenstrijdige verwachtingen ervaart tussen verschillende posities die hij of zij inneemt.

De 'gespeelde rol' verwijst naar hoe iemand de verwachtingen van een rol in de praktijk brengt.

De 'voorgeschreven rol' verwijst naar wat er van iemand wordt verwacht in een bepaalde positie.

Een rol biedt houvast voor de identiteit, maar met de toenemende vervaging van rollen in onze maatschappij, kunnen mensen onzekerheid ervaren over wie ze zijn.