Ang Pagsilang ni Jose Rizal

Study Notes

Ipinanganak si Jose Protacio Rizal Mercado y Alonzo Realonda noong Hunyo 19, 1861, Miyerkules sa Calamba, Laguna.
Siya ay bininyagan tatlong araw matapos ang kanyang kapanganakan.
Si Pari Rufino Collantes ang nagbinyag kay Rizal at si Padre Pedro Cazas ang nag-iisang ninong.
Ang pangalang Jose ay pinili ng kanyang ina dahil siya ay deboto kay San Jose.
Siya ang ikapitong anak ng kanyang mga magulang.

Si Francisco Mercado Rizal (1818-1898) ay ipinanganak sa Biñan, Laguna noong Mayo 11, 1818.
Nag-aral siya ng Latin at Pilosopiya sa Kolehiyo ng San Jose sa Maynila at namatay noong Enero 5, 1898 sa gulang na 80.
Si Teodora Alonzo Realonda (1826-1911) ay ipinanganak sa Maynila noong Nobyembre 8, 1826.
Nag-aral siya sa Kolehiyo ng Santa Rosa.
Siya ay kilala sa kanyang pagiging matalino, may pagkahilig sa panitikan, at mas mahusay mag-Espanyol kaysa sa kanyang anak, si Jose.
Namatay si Teodora noong Agosto 16, 1911 sa gulang na 85.

Si Saturnina “Neneng” (1850-1913) ang panganay sa magkakapatid na Rizal. Ikinasal siya kay Manuel T. Hidalgo ng Tanawan, Batangas.
Si Paciano (1851-1930) ang tanging kapatid na lalaki ni Jose.
Si Narcisa “Sisa (1852-1939) ay isang guro at ikinasal kay Antonio Lopez.
Si Olimpia “Ypia” (1855-1887) ay ikinasal kay Silvestre Ubaldo at namatay sa gulang na 32 habang nanganak.
Si Lucia (1857-1919) ay namatayan ng asawa na hindi binigyan ng Kristiyanong libing dahil siya ay bayaw ni Jose.
Si Maria “Biang” (1859-1945) ay ikinasal kay Daniel Faustino Cruz.
Si Jose “Pepe” (1861-1896) ay ang kilalang Pambansang Bayani ng Pilipinas.
Si Concepcion “Concha” (1862-1865) ay namatay sa gulang na 3. Ang kanyang pagkamatay ang unang kalungkutan na naranasan ni Jose.
Si Josefa “Panggoy” (1865-1945) ay naging pangulo ng pangkababaihang grupo ng Katipunan. Ito ay isang matandang dalaga na nabuhay hanggang sa edad na 80.
Si Trinidad “Trining” (1868-1951) ay namatay sa gulang na 83. Isa rin siyang matandang dalaga.
Si Soledad “Choleng” (1870-1929) ang bunsong kapatid ni Jose at sumama sa kulto na sumasamba kay Jose Rizal.

Ang ninuno ni Jose ay mula sa iba’t ibang lahi: Indones, Malay, Tsino, Hapon, Espanyol, at Negrito.
Ang apelyido niyang Mercado ay nagmula sa salitang “palengke.”

Ang Calamba ay ang bayang sinilangan ni Rizal.
Noong siya ay 16 taong gulang (1876), sumulat siya ng tula na pinamagatang “Un Recuerdo a Mi Pueblo” (Isang Alaala Sa Aking Bayan).
Natuto siya sa pag-ibig, pagkagusto, at pagdadamayan mula sa kanyang mga kapatid.
Ang unang kalungkutan na naranasan ni Rizal ay ang pagkamatay ng kanyang kapatid na si Concepcion.
Si Usman ang itim na aso na naging paboritong alagang hayop ni Rizal.
Noong siya ay 8 taong gulang, unang naranasan ni Rizal ang pagiging isang “salamangkero" dahil sa isang dramang binili ng isang gobernadorcillo sa Paete, Laguna.
Si Rizal ay mahilig mag-isip mag-isa sa tabi ng lawa.

Mula sa kanyang mga ninuno, namana ni Rizal ang pagkahilig sa paglalakbay at ang katapangan ng mga Malay, ang pagiging masipag, masinop, at mapagmahal sa mga bata ng mga Tsino, at ang pagiging elegante, maramdamin sa mga insulto, at ang kagandahang loob sa mga kababaihan ng mga Espanyol.

Ang Gomburza at ang pag-aalaga ng kanyang kapatid na si Paciano ay may malaking epekto sa pagsusulat ni Rizal.
Ang kanyang mga tiyo, sina Jose Alberto, Manuel, at Gregorio, ay nagkaroon ng malaking impluwensiya sa kanyang pag-aaral.
Ang pagmamahal ng kanyang mga tiyo sa pagbabasa ay nakaimpluwensiya rin kay Rizal.