Anatomie van de Wervelkolom

<p>A. vertebralis (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Vorming van uncovertebrale gewrichten (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Stijl naar beneden gericht (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Inferior is sterk uitgesproken, superior praktisch onbestaand (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Gomphose (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Het afgeven van gewrichtssmeer om wrijving te verminderen. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Rotatie (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Processus costalis (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Thoracale kyfose (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Beweging in twee loodrecht op elkaar staande richtingen. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Het ruggenmerg eindigt op L1-L2 (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze vormen ongeveer een kwart van de totale lengte van de wervelkolom. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Scoliose (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Syndesmose (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Hyperlordose (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Laminae en processus spinosus (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Kogelgewricht (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Een groot en rond foramen vertebrale. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het verdeelt de ringruimte van de atlas in twee compartimenten. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>De processus spinosi zijn massief. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Een groeve mediaal van de scherpe onderrand van de rib. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Tussen de twee semicirculaire facetten op het kopje. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Hij is lang en ongespleten. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Tuberculum posterius. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Naar boven en naar achteren gericht. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het wijst op een horizontaal verloop van de a.vertebralis. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Met de fovea dentis van de atlas (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Een foramen transversarium. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Sagittaal. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De scherpe draai van de rib naar voren in de schacht. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Ligamentum apicis dentis. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het kan gebruikt worden om de a.carotis dicht te duwen op C6. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Achter de articulatiefacetten (A)</p> Signup and view all the answers

<p>De tiende thoracale wervel (A)</p> Signup and view all the answers

<p>De bovenste articulatiefacetten zijn thoracaal en onderste articulatiefacetten zijn lumbaal (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De voorzijde die hoger is dan de achterzijde (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Crista sacralis mediana (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Het heeft één enkel articulatiefacet op het kopje (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Doorgang voor de laterale sacrale bloed- en lymfevaten en de voorste zenuwwortels (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Plaats van aanhechting van de m. scalenus anterior (D)</p> Signup and view all the answers

<p>De eerste, tweede, tiende, elfde en twaalfde ribben (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Groeve aan de voorzijde, veroorzaakt door de v. subclavia (B)</p> Signup and view all the answers

<p>De voorrand van het eerste sacrale wervellichaam (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Aan de achterzijde, als een open einde van de canalis sacralis (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Articulatie met het heiligbeen (D)</p> Signup and view all the answers

<p>De v.subclavia (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Aan de achterzijde van het tuberculum m. scaleni anterioris (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Achter de sulcus a. subclaviae (C)</p> Signup and view all the answers

<p>L5 is gedeeltelijk of volledig opgenomen in het sacrum (B)</p> Signup and view all the answers

<p>De tweede rib vertoont torsie, net als alle andere ribben. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De tiende rib heeft geen angulus. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze hebben beide een sulcus costae. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>De aanwezigheid van cervicale of lumbale ribben (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Ribben breken relatief gemakkelijk door directe trauma's. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Net voor de angulus. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Ribben 8, 9 en 10 (A)</p> Signup and view all the answers

<p>In de spieren van de voorste buikwand. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het vergroten van de elasticiteit en mobiliteit van de thoraxwand. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Ribkraakbeen verkalkt, wat leidt tot verlies van elasticiteit. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>De articulatie van het eerste ribbenpaar met het manubrium sterni. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De hoek gevormd door de linker en rechter ribbenboog in het frontale vlak. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De onderste zes ribkraakbenen die samen een boog vormen. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze zijn dun en worden verstevigd door de ligg.sternocostalia radiata. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het perichondrium van het kraakbeen continu met het periosteum van de rib. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Gewricht tussen de ribkraakbenen van rib 9 en 10. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Het vertoont een uitholling genaamd de incisura jugularis. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Op het manubrium sterni, voor articulatie met het mediale uiteinde van de clavicula. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Ter hoogte van thoracale wervels 5 tot 9. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het kan variëren in vorm en is bij geboorte kraakbenig. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Op het manubriosternale gewricht, plaats van vasthechting van rib 2. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Een procedure waarbij het sternum in de middellijn gespleten wordt. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Een symphysis. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>In het nekgebied, tussen de zijranden van de wervellichamen. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Concentrische platen van fibrocartilago met collageenvezels. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Werkt als een schokbreker en maakt beweging van de wervelkolom mogelijk. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Aan de voorkant. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De schuine vezels van de anulus laten meer beweging toe dan verticale vezels. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Het loopt van het tuberculum anterius van de atlas naar de voorzijde van het sacrum en is verankerd aan de wervellichamen en disci. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het absorbeert schokken door water aan te trekken en onder druk plat te worden. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Tussen de wervellichamen van de cervicale wervels, behalve tussen atlas en axis. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het volume van de nucleus neemt af, wat lengteverlies veroorzaakt. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>In een horizontaal vlak, waardoor rotatie mogelijk is. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het ligamentum longitudinale posterius, dat de prolaps naar de zijkant stuurt. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Door takjes van de mediale ramus van de dorsale rami van de spinale zenuwen. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze ondersteunen bewegingen en beperken de mobiliteit van de wervelkolom. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>De nuclei pulposi verliezen turgor door degeneratie en dehydratie. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Hyperextensie van de nek, zoals bij een whiplash. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze vormen de posterieure begrenzing van het foramen. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze zijn sagittaal georiënteerd en beperken de rotatie. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Via de achterkant tussen het wervellichaam en het ligamentum longitudinale posterius. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze worden soms ten onrechte als menisci beschouwd. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Helpen de wervelkolom terugveren naar strekstand na flexie (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Ligamenta intertransversaria (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Het is relatief stijf door verbindingen met het sternum (D)</p> Signup and view all the answers

<p>De nek beweegt in extensie (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Ongeveer 50% vindt plaats in het atlanto-axiale gewricht (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Flexie en laterale flexie (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Verbindt het tuberkel van de rib met de processus transversus (C)</p> Signup and view all the answers

<p>De dikte en samendrukbaarheid van de discus (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Het is een abrupte transitie in bewegingsmogelijkheden (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Synoviale gewrichten (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Histamine (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Verhoogde permeabiliteit van de bloedvaten (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Mestcellen (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Lage concentratie eiwitten en een heldere vloeistof (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Verhoogde osmose (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Polymerisatie van fibrine in het exsudaat (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Versnelt de afvoer van toxines naar de lymfeklieren, bevordert een sneller immuunrespons (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Rouleauxvorming van erytrocyten en een langzamere bloedstroom (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Verminderde aanmaak van ATP (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Er is een ophoping van vocht in de cel. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Activering van caspasen (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Versterkte ontstekingsreacties door extra ROS (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Het omzet superoxide in H2O2 (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Activatie van fosfolipasen en afbraak van fosfolipiden (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Ze kunnen misfolden en afgebroken worden. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Het detecteert en activeert een ongevouwen eiwitrespons. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Verlies van controle over intracellulaire processen (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Auto-immuunziekten (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Vernietiging van vet door pancreasligases (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Verlies van celvolume (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Behouden van mitochondriale permeabiliteit (C)</p> Signup and view all the answers

<p>BH3-only eiwitten (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Reguleren van celdood en fragmentatie (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Het komt vrij in het cytosol (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Vrijgave van cytochroom c (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Mitochondriën gaan lekken (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Signalering van plasmamembraanreceptoren (C)</p> Signup and view all the answers

<p>DNA-schade (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Kan leiden tot hemosiderose (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Calciumafzetting in gezonde weefsels vanwege hypercalcemie (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Alle infecties zijn ontstekingen, maar niet alle ontstekingen zijn infecties. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Verhoogde celgrootte en zwelling (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Melanine (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Het versterken van de werking van het immuunsysteem tegen pathogenen. (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Beschadigde of necrotische weefsels (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Proliferatieve ontsteking. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Superoxide en hydroxylradicaal (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het bevorderen van de bloedvatverwijding (vasodilatatie). (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Een complex van vetten en eiwitten (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Mestcellen. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Superoxide (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Infecties door pathogenen. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Het uitvoeren van fagocytose en de secretie van cytokinen. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Reactie op weefselbeschadiging of infectie (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het verhoogt de doorlaatbaarheid van bloedvaten. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Het oplossen van bloedklonters. (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Bradykinine. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>De afgifte van NO en cytokinen. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>De activatie van andere immuuncellen door antigeenexpressie. (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Het kan bijdragen aan weefselschade door vorming van peroxynitriet. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Het beschermen van het lichaam door herstel, eliminatie en homeostase. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Een auto-immuunreactie. (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Verlies van trofische signalen (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Toename van de celgrootte (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Omzetting van een celtype naar een ander celtype (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Chronische irritatie van weefsels (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Hormonale stimuli tijdens de puberteit (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Accumulation of triglycerides (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Verwijderen van beschadigde organellen (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Metaplasie (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Afwijkingen in afmeting, vorm en organisatie (D)</p> Signup and view all the answers

<p>defect in eiwittransport (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Opstapeling van reactieve zuurstofsoorten (ROS) (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Hydropische zwelling en dilatatie van het RER (D)</p> Signup and view all the answers

<p>Kaaisernecrose (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Versmelting van autophagosomen met lysosomen (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Verstoring van de natrium-kaliumpomp (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Pyknose en karyorrhexis (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Beschadiging van het lysosomale membraan (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Ophoping van vetdruppels in levercellen (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Verandering in de morfologie van mitochondriën (C)</p> Signup and view all the answers

<p>Eosinofiel cytoplasma zonder kernen (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Afzetting van fibrine in de vaatwanden (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Liquefactie necrose (B)</p> Signup and view all the answers

<p>Verlies van cellulaire functie (A)</p> Signup and view all the answers

<p>Initiatie van blaasjesvorming (B)</p> Signup and view all the answers

Een fibreus gewricht is een type gewricht waar geen gewrichtsholte aanwezig is. De botten worden bij elkaar gehouden door stevig collageenrijk bindweefsel en zijn onbeweeglijk.

Een synchondrose is een kraakbenig gewricht met een kraakbeenplaat van hyaline of fibreuze oorsprong. Het heeft geen gewrichtsholte en is weinig tot niet beweeglijk.

Een symfyse is een kraakbenig gewricht met een tussenlaag van kraakbeen van fibreuze oorsprong. Het is een type gewricht met beperkte beweeglijkheid.

Een synoviaal gewricht is de meest voorkomende vorm van gewricht. Het heeft een grote beweeglijkheid, een dunne laag hyaliene kraakbeen en een gewrichtskapsel met synoviale vloeistof voor smering.

Een uni-axiaal gewricht beweegt rond één as. Voorbeelden zijn het scharniergewricht en het spilgewricht.

Een bi-axiaal gewricht beweegt rond twee assen die loodrecht op elkaar staan. De duim is een voorbeeld van een bi-axiaal gewricht.

Een multi-axiaal gewricht beweegt rond drie assen. Een kogelgewricht, zoals in de schouder, is een multi-axiaal gewricht.

Een non-axiaal gewricht beweegt zonder een specifieke as. Vlakke gewrichten, zoals het facetgewricht van de wervels, zijn non-axiaal.

De wervelkolom is een belangrijke structuur in het axiale skelet dat bestaat uit 7 cervicale wervels, 12 thoracale wervels, 5 lendewervels, 5 sacrale wervels en 3-5 coccygeale wervels.

De primaire krommingen van de wervelkolom (thoracale kyfose en sacrococcygeale concaveiteit) zijn al aanwezig bij de geboorte.

De bovenste en onderste inkepingen die gevormd worden door de pedikelen en lamina van twee opeenvolgende wervels. Ze creëren ruimte voor de spinale zenuwen.

Een halfrond gat aan weerszijden van de wervelboog, waar de spinale zenuwen doorheen gaan.

De opening in de wervellichaam door waar het ruggenmerg doorheen gaat.

De boog van bot aan de achterkant van de wervel, die het foramen vertebrale omsluit. Bestaat uit twee delen: de pediculi en de lamina.

De zijdelingse uitsteeksels van de wervel waaraan spieren hechten. In het thoracale gebied articuleren de ribben met de proc.transversi.

De verdikking aan de voorkant van de wervel, waar het grootste deel van het gewicht van het lichaam op rust.

De achterste uitsteeksels van de wervel die te voelen zijn onder de huid, voornamelijk in de lumbale regio.

De smalle verbinding tussen de arcus vertebralis en het wervellichaam, die zorgt voor de stevigheid van de wervel.

De dunne platen bot die de ruimte tussen de pediculi en de proc.spinosi overspannen en het foramen vertebrale omsluiten.

De gewrichtsvlakken aan de boven- en onderkant van elke wervel, die met de boven- en onderliggende wervels articuleren om de wervelkolom te verbinden.

Wervelkolom sectie bestaande uit 7 wervels met een klein en rond foramina vertebrale, hartvormig corpus en facetten voor ribben.

Wervelkolom sectie bestaande uit 12 wervels met facetten op het corpus en proces transversi voor ribben.

Wervelkolom sectie bestaande uit 5 wervels met grote wervellichamen, massieve proc.spinosi en geen facetten voor ribben.

Wervelkolom sectie bestaande uit 5 gefuseerde wervels die een wigvormig bot vormen met 4 foramina aan elke zijde.

Wervelkolom sectie bestaande uit 3-5 gefuseerde, rudimentaire wervels met een ontbrekende arcus.

Gewrichtsvlak op de processus articularis superior is naar boven en achter gericht. Het gewrichtsvlak op de processus articularis inferior is naar onder en voor gericht. (Spiegelbeeld)

Processus articularis superior is bijna verticaal en naar achter gericht. Processus articularis inferior is het spiegelbeeld, naar voor gericht.

Gewrichtsvlak van processus articulares is niet vlak. Het achterste gedeelte is sagittaal gericht en het voorste gedeelte is dwars of frontaal. De bovenste facetten zijn naar achter en mediaal gericht en de onderste facetten zijn naar voor en lateraal gericht.

Ribben 3-9 hebben een typische structuur.

Het wigvormige deel van de rib dat articuleert met de wervellichamen.

Het afgeplatte deel tussen de caput en het tuberculum.

De knobbel aan de achterkant van de rib.

Het dunne, platte en gekromde deel van de rib.

De groeve langs de onderrand van de rib.

De bovenste en onderste wervels van een regio vertonen kenmerken die afwijken van de typische wervels in die regio.

De ruimte tussen de m.scalenus anterior en de m.scalenus medius, waardoor de a.subclavia en de truncus van de plexus brachialis lopen.

De spier die aanhecht aan de achterkant van de sulcus a.subclaviae, ter hoogte van de eerste rib.

De tweede rib is ongeveer twee keer zo lang als de eerste rib en heeft een ruwe verhevenheid, de tuberositas m.serrati anterioris, waar de m.serratus anterior aan vastzit.

De tiende rib heeft slechts één facet op het kopje, waardoor het alleen met het tiende thoracale wervellichaam articuleert.

De elfde en twaalfde rib hebben geen tubercula of facetten voor articulatie met de processus transversus.

De elfde rib heeft nog een angulus en een sulcus costae, terwijl de twaalfde rib een korte, licht gekromde beenspie is.

Extra ribben kunnen ontstaan in de nek (cervicale rib) of in de lenden (lumbale rib).

Mensen met Down-syndroom kunnen geboren worden met 10 ribbenparen, doordat het twaalfde ribbenpaar niet goed ontwikkeld is.

Cervicale ribben zijn zeldzaam en vaak rudimentair.

Lumbale ribben zijn frequenter dan cervicale ribben en kunnen op röntgenfoto's lijken op een fractuur of een foutieve wervel.

Bij kinderen zijn ribben grotendeels kraakbeen, wat ze elastisch maakt. Volwassenen hebben meer botweefsel, waardoor hun ribben kwetsbaarder zijn.

Ribfracturen ontstaan door trauma en kunnen erg pijnlijk zijn, vooral bij hoesten of niezen.

De twee eerste ribparen zijn beschermd door de clavicula, waardoor ze minder kwetsbaar zijn.

De rib breekt vaak op het zwakke punt, net vóór de angulus, bij indirect trauma.

De onderste zeven ribben worden echte ribben genoemd omdat hun kraakbenen rechtstreeks met het sternum verbonden zijn.

De gewrichtskapsels van de costochondreale gewrichten zijn dun en niet erg stevig. Ze worden versterkt door de ligamenten sternocostalia radiata, die vanuit het sternum uitwaaieren. Deze gewrichten zorgen voor geen beweging.

Een veelvoorkomende aandoening met onbekende oorzaak die pijn en gevoeligheid veroorzaakt aan de verbindingen tussen ribben en borstbeen.

De interchondrale gewrichten bevinden zich tussen de ribkraakbenen van ribben 6 en 7, 7 en 8, en 8 en 9. De meeste zijn synoviale gewrichten met een gewrichtskapsel en synoviale vloeistof. Het gewricht tussen rib 9 en 10 is een uitzondering en bevat fibreus bindweefsel.

Het sternum, of borstbeen, is een plat bot dat het middendeel van de voorste thoraxwand vormt. Het bestaat uit drie delen: het manubrium sterni, het corpus sterni en de processus xiphoideus.

Het manubrium sterni, het bovenste deel van het sternum, bevindt zich ter hoogte van de thoracale wervels 3 en 4. Het heeft een kenmerkende uitholling aan de bovenrand, de incisura jugularis, die gemakkelijk te palperen is.

Het corpus sterni, het middelste deel van het sternum, is langer, dunner en smaller dan het manubrium. Het heeft facetjes waar de ribkraakbenen 2 tot 7 mee articuleren.

De processus xiphoideus, het onderste deel van het sternum, is het kleinste en meest variabele deel. Het is meestal puntig, maar de vorm kan variëren en het verbeent rond 40 jaar.

De angulus sterni, de verbindingshoek tussen het manubrium en het corpus, is een belangrijk landmark. De rib 2 hecht hier vast.

Het manubriosternale gewricht, tussen het manubrium en het corpus, is een symphysis. De gewrichtsvlakken zijn bedekt met kraakbeen en verbonden door een fibrocartilagineuze discus.

Het xiphosternale gewricht, tussen de processus xiphoideus en het corpus, is een symphysis. Het is verbonden door kraakbeen en verbeent meestal bij ouderen.

De beweeglijkheid van de wervels wordt bepaald door de vorm van de wervellichamen en de gewrichten. De wervelkolom heeft symphyses tussen de wervellichamen en synoviale gewrichten tussen de processus articulares.

Uncovertebrale gewrichten zijn synoviale gewrichten die zich bevinden in de nek tussen de zijranden van twee opeenvolgende wervellichamen.

De discus intervertebralis, een schokbreker tussen de wervellichamen, bestaat uit een anulus fibrosus en een nucleus pulposus.

De nucleus pulposus, de centrale kern van de discus intervertebralis, is een onsamendrukbare vloeistofbal. De anulus fibrosus, de buitenste ring, bestaat uit concentrische platen van fibreus kraakbeen.

De dikte van de tussenwervelschijven varieert, het dunst in het bovenste thoracale gebied en het dikst in de lumbale regio.

De eerste, negende, tiende, elfde en twaalfde thoracale wervels zijn atypisch vanwege hun unieke articulatie met de ribben.

De eerste thoracale wervel heeft een volledig articulatiefacet voor het kopje van de eerste rib en een half facet voor het kopje van de tweede rib. De rest is typisch thoracaal.

De negende thoracale wervel is typisch, maar kan een grotere bovenste demi-facet hebben dan de onderste.

De tiende thoracale wervel heeft een volledig facet voor de overeenkomstige rib, maar heeft nog steeds articulatiefacetten voor de ribtuberkels.

De elfde en twaalfde thoracale wervels hebben een volledig facet voor de overeenkomstige rib, maar geen duidelijke articulatiefacetten voor de ribtuberkels. De processus transversi vertonen kenmerken van de lumbale wervels.

De twaalfde thoracale wervel is een overgangswervel met thoracale bovenste en lumbale onderste articulatiefacetten.

De vijfde lumbale wervel is de grootste van alle wervels en atypisch. Het heeft een hoge voorzijde die bijdraagt aan de sacrovertebrale hoek en korte, massive processus transversi.

Het sacrum is een omgekeerde driehoek gevormd door vijf versmolten sacrale wervels en costale elementen. Het draagt het gewicht van de wervelkolom en articuleert met de coccyx.

De basis van het sacrum is gericht naar boven en draagt het gewicht van de wervelkolom. Het bevat het promontorium, een belangrijk klinisch herkenningspunt.

De apex van het sacrum is gericht naar onder en articuleert met de coccyx. De versmelting met de coccyx vindt meestal rond het vijfendertigste levensjaar plaats.

De facies pelvica van het sacrum is concaaf en bevat vier transversale lijnen die de oorspronkelijke kraakbenige schijven tussen de sacrale segmenten voorstellen. Het bevat ook de foramina sacralia anteriora.

De facies dorsalis van het sacrum is convex en bevat de crista sacralis mediana, medialis en lateralis, gevormd door versmolten processus spinosi, articulares en transversi.

Liggen verticaal tussen de bovenliggende en onderliggende wervelbogen, zijn rijk aan elastinevezels waardoor ze geelachtig zijn. Ze helpen de wervelkolom terug te keren naar strekstand na flexie.

De foramina sacralia posteriora zijn kleiner dan de anteriora en dienen als doorgang voor de kleine rami posteriores van de spinale zenuwen.

Deze ligamenten vormen een voortszetting van de ligamenta flava naar achter.

De coccyx is een rudimentaire staartstructuur die meestal bestaat uit 3-5 segmenten. Het eerste segment is het meest wervelvormig en verbindt met het sacrum.

De eerste rib is de kortste, breedste en meest gekromde van alle echte ribben. Het heeft een enkel kopje-articulatiefacet en een tuberculum dat samenvalt met de angulus.

Vormen in de nek het ligamentum nuchae, een midsagittaal bindweefselseptum.

Verbinden de processus transversi (dwarsuitsteeksels) onderling.

Het tuberculum m.scaleni anterioris is een kleine verhevenheid op de mediale rand van de eerste rib. Hier bevestigt de m.scalenus anterior zich.

De sulcus venae subclaviae is een groeve aan de voorzijde van de eerste rib veroorzaakt door de v.subclavia. De sulcus a.subclaviae ligt achter de v.subclavia en wordt gevormd door de a.subclavia.

De dens van de axis, een belangrijk onderdeel van de tweede halswervel, wordt omsloten door de achterzijde van de voorste atlasboog en het ligamentum transversum atlantis.

Verbinden de kopjes van de ribben met de wervellichamen en tussenwervelschijven, en het ribtuberkel articuleert met de processus transversus van de wervel met hetzelfde nummer.

Verbindt de nek van de rib met de voorzijde van de processus transversus.

Beperkte torsie rond een as door het ribkopje en -tuberkel, en licht op- en neerwaarts glijden van het tuberkel over de processus transversus.

De bewegingen van de wervelkolom worden beperkt door de dikte en samendrukbaarheid van de discus, weerstand van spieren en ligamenten, en spanning in de kapsels van de facetgewrichten.

De relatief grote bewegingen van de wervelkolom zijn een sommatie van kleine bewegingen tussen elke twee opeenvolgende wervels. Het atlanto-occipitale gewricht speelt een belangrijke rol in de totale beweging van de kolom.

Een toestand waarbij de bloedtoevoer naar een orgaan of weefsel verminderd is, waardoor er onvoldoende zuurstof en voedingsstoffen ter beschikking zijn, terwijl toxische stoffen zich ophopen. Dit kan leiden tot energietekort en celbeschadiging.

De productie van reactieve zuurstofsoorten (ROS) die schadelijk zijn voor cellen en kunnen leiden tot oxidatieve stress.

De aanwezigheid van inactieve enzymen en een tekort aan de benodigde ATP.

Het proces waarbij de bloedtoevoer naar een weefsel herstelt na een periode van ischemie, waardoor de cellen worden blootgesteld aan een hoge concentratie zuurstof. Dit kan leiden tot een verhoogde productie van ROS en extra celbeschadiging.

Een afwijking van de cel die de vorming van een eiwit verstoort, wat leidt tot accumulatie van verkeerd gevouwen eiwitten in het ER.

De aanwezigheid van verkeerd gevouwen eiwitten in het ER, wat wordt gedetecteerd door sensoren in het ER-membraan. Dit activeert een reeks reacties die proberen de schade te minimaliseren.

Een proces waarbij de cel zichzelf vernietigt door een geprogrammeerde reeks gebeurtenissen, wat leidt tot het afbreken van cellulaire componenten. Dit is een normale fysiologische functie die ongewenste of beschadigde cellen verwijdert.

Een snelle en ongereguleerde vorm van celdood die wordt veroorzaakt door ernstige celbeschadiging. Dit resulteert in het vrijkomen van celinhoud in de extracellulaire ruimte die ontstekingen kan veroorzaken.

De vernietiging van celmembranen door het complement systeem, wat leidt tot de afbraak van de cel. Dit is een belangrijk onderdeel van de immuunrespons om te beschermen tegen pathogenen.

De afbraak van fosfolipiden in de celmembraan, wat kan leiden tot verlies van membraanintegriteit en celdood. Dit kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, zoals verhoogde intracellulaire calciumspiegels

Het ligamentum longitudinale anterius loopt van het tuberculum anterius van de atlas naar de voorzijde van het sacrum en zit stevig vast aan het periost van de wervellichamen en de tussenwervelschijven. Het ligament wordt naar beneden toe breder en het bovenste gedeelte heet de membrana atlanto-occipitalis anterior.

De nucleus pulposus is hydrofiel en heeft altijd een zekere turgor. Bij compressie neemt het volume van de nucleus af, wat verklaart waarom mensen korter zijn aan het einde van de dag. Tijdens de nachtrust herstelt het volume zich.

Facetgewrichten zijn synoviale gewrichten, ook wel articulationes zygapophysiales genoemd. Ze bevinden zich tussen de processus articulares inferiores van een wervel en de processus articulares superiores van de daaronder gelegen wervel. Ze ondersteunen de bewegingen van de wervelkolom en begrenzen de mobiliteit.

De facetgewrichten spelen een belangrijke rol in de begrenzing van het foramen intervertebrale, waarlangs de spinale zenuw uittreedt. Bij schade aan de facetgewrichten kunnen naburige spinale zenuwen betrokken raken, wat kan leiden tot pijn in de betrokken dermatomen.

De schokbrekende werking van de discus: de nucleus wordt platgedrukt en de anulus rekt lichtjes uit door druk van spiersamentrekkingen en zwaartekracht.

Het ligamentum longitudinale posterius loopt langs de achterkant van de wervellichamen (maar niet van het wervelkanaal!) van de voorrand van het foramen magnum tot in het sacrale kanaal. Het meest craniale gedeelte heet de membrana tectoria.

De venae basivertebrales verlaten de wervellichamen aan de achterkant en lopen tussen de achterzijde van het wervellichaam en het ligamentum longitudinale posterius.

De uncovertebrale gewrichten bevinden zich tussen de lichamen van de cervicale wervels (behalve tussen atlas en axis). De opgeworpen zijranden van het ene wervellichaam articuleren via synoviale gewrichten met de zijranden van het bovenliggende wervellichaam.

Het ligamentum longitudinale anterius kan worden uitgerekt of scheuren bij ernstige hyperextensie van de nek, zoals bij een whiplash.

De disci intervertebrales zijn bij jongeren zo sterk dat bij een val de wervels eerder breken dan dat de disci scheuren. Bij zware hyperflexieletsels kan er echter een combinatie van een discusscheur en een wervellichaamfractuur optreden.

Discushernia: Bij flexie wordt de nucleus pulposus naar posterior geduwd. Indien de anulus fibrosus verzwakt of gescheurd is, kan de nucleus pulposus doorheen de anulus prolapsen.

Het ligamentum longitudinale posterius zorgt ervoor dat een prolaps van de nucleus pulposus meestal langs posterolateraal plaatsvindt.

De anulus fibrosus is het buitenste gedeelte van de discus intervertebralis, samengesteld uit vezelig kraakbeen. Hij geeft de discus zijn stevigheid.

De cervicale facetgewrichten liggen in een horizontaal vlak, de thoracale in een frontaal vlak, en de lumbale in een sagittaal vlak. De overgangen tussen deze vlakken zijn geleidelijk, behalve de abrupte overgang tussen T12 en L1.

De kapsels van de facetgewrichten zijn laks, waardoor de facetten zich een aanzienlijk eind van elkaar kunnen verwijderen. De synovia vormt villi, die soms (ten onrechte) worden beschouwd als een soort menisci. Vergelijkbare villi komen ook in andere gewrichten voor.

Het proces waarbij cellen hun eigen organellen afbreken en recyclen om te overleven tijdens voedseltekort.

Zwelling van de cel door de ophoping van water in het cytoplasma.

Veranderingen in het celmembraan, zoals blaasjesvorming, die optreden bij cellulaire schade.

Ophoping van vetdruppels in het cytoplasma, vaak in levercellen, als gevolg van stoornissen in de vetstofwisseling.

Veranderingen in de functie van organellen, zoals zwelling van mitochondriën en verwijding van het ER, die ontstaan door celbeschadiging.

Een type necrose waarbij het weefsel een vaste consistentie krijgt en de celgrenzen zichtbaar blijven.

Een type necrose waarbij het dode weefsel vloeibaar wordt en de celgrenzen verdwijnen.

Een type necrose dat wordt gekenmerkt door een kaasachtige textuur.

Een specifiek type weefselnecrose dat voorkomt bij auto-immuunziekten en vasculitis.

Een belangrijke oorzaak van celbeschadiging die wordt veroorzaakt door een tekort aan zuurstof.

Verstoring van de ionenbalans in de cel, vooral door een verstoorde Na/K pomp.

De opeenhoping van beschadigde celorganellen in een blaasje om ze af te breken.

Vetnecrose is een vorm van weefselbeschadiging waarbij vetweefsel sterft door een schadelijke gebeurtenis, zoals trauma of enzymatische afbraak. Het komt vaak voor in vetrijke weefsels en kan resulteren in ontstekingsreacties en het ontstaan van verkalkte of fibrotische gebieden.

Apoptose is een geprogrammeerde vorm van celdood die een belangrijke rol speelt in de normale ontwikkeling en het onderhoud van weefsels. Het is een geordend proces waarbij cellen zichzelf afbreken en opruimen zonder ontsteking te veroorzaken.

De mitochondriale pathway is een van de twee belangrijkste routes die leiden tot apoptose. Deze pathway wordt geactiveerd wanneer cellen stress ervaren, zoals DNA-schade of gebrek aan overlevingssignalen.

De death receptor pathway is een andere belangrijke route die leidt tot apoptose. Deze pathway wordt geactiveerd door signalen van plasmamembraanreceptoren, zoals Fas en TNF-receptoren.

p53 is een tumor suppressor gen dat een belangrijke rol speelt in de regulatie van apoptose. Het kan apoptose induceren wanneer cellen schade oplopen.

Bax is een eiwit dat een belangrijke rol speelt in de mitochondriale pathway van apoptose. Het bevordert de permeabiliteit van de mitochondriale membranen, waardoor cytochroom c vrijkomt en de apoptotische cascade wordt geactiveerd.

Bcl-2 is een eiwit dat een belangrijke rol speelt in de regulatie van apoptose. Het kan apoptose inhiberen door de permeabiliteit van de mitochondriale membranen te reguleren.

Cytochroom c is een eiwit dat in de mitochondriën wordt gevonden. Tijdens apoptose wordt cytochroom c vrijgegeven in het cytosol, waar het de activatie van caspases triggert.

Caspasen zijn een familie van eiwitten die een cruciale rol spelen in de uitvoering van apoptose. Ze breken specifieke eiwitten af die de cel zijn structuur en functie geven.

Apoptose is een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling en het onderhoud van weefsels. Het elimineert beschadigde cellen, verhindert ongecontroleerde celgroei en zorgt voor een optimale celpopulatie.

Een vermindering in de omvang van een orgaan of weefsel, veroorzaakt door een afname in het aantal cellen of de grootte van de cellen.

Een toename in de omvang van een orgaan of weefsel, veroorzaakt door een toename in de grootte van de cellen.

Een toename in het aantal cellen in een orgaan of weefsel, veroorzaakt door celdeling.

De verandering van een type cel naar een ander type cel, vaak als reactie op chronische irritatie.

Een verandering in de vorm, grootte en organisatie van cellen, die kan leiden tot een verhoogde kans op maligne transformatie.

De ophoping van stoffen in cellen die niet kunnen worden verwerkt of uitgescheiden. Dit kan verschillende oorzaken hebben, waaronder genetische defecten, stofwisselingsproblemen en blootstelling aan giftige stoffen.

De ophoping van triglyceriden in cellen, vooral in de lever. Dit kan worden veroorzaakt door een ongezonde levensstijl, alcoholgebruik en stofwisselingsproblemen.

Een ophoping van eiwitten in het endoplasmatisch reticulum (ER) van een cel, wat kan leiden tot een disfunctie van het ER.

Ontsteking, ook wel inflammatie genoemd, is een complex proces dat een beschermende reactie van het lichaam is op schade of infectie. Het doel van ontsteking is om de schadelijke factor te elimineren en weefselherstel te bevorderen.

Infectie is een specifieke vorm van ontsteking die wordt veroorzaakt door pathogenen, zoals bacteriën, virussen of schimmels. Alle infecties zijn een vorm van ontsteking, maar niet alle ontstekingen zijn infecties.

Ontsteking kan tot drie verschillende uitkomsten leiden: herstel van weefsel, chronische ontsteking met littekenweefselvorming of heling, die eveneens tot littekenweefselvorming leidt.

Het doel van de ontstekingsreactie is om de homeostase van het lichaam te herstellen. Dit omvat het elimineren van de schadelijke factor, het opruimen van dood en beschadigd weefsel en het starten van weefselherstel.

Ontsteking kan door verschillende oorzaken worden veroorzaakt, waaronder fysieke, biologische, chemische en pyschologische factoren.

Dendritische cellen, mestcellen, monocyten/macrofagen, lymfocyten en polymorfonucleaire leukocyten zijn allemaal belangrijke componenten van het weefsel tijdens een ontstekingsreactie. Elk type cel heeft een specifieke rol in het afweren van de schadelijke factor en het bevorderen van herstel.

Het complementsysteem is een reeks van ongeveer 30 eiwitten die samenwerken om indringers aan te vallen, te opsporen en het immuunsysteem te activeren. Het versterkt de werking van antistoffen en witte bloedcellen.

Het kinine-systeem reguleert ontstekingen, pijn en vaatveranderingen bij weefselschade. Het helpt het lichaam te herstellen, maar overmatige of onvoldoende activatie kan leiden tot ziekten.

Vaso-actieve mediatoren, zoals histamine, worden afgegeven door mestcellen, bloedplaatjes en basofielen en zorgen voor de vernauwing of verwijding van bloedvaten.

Cytokinen zijn signaalmoleculen die communicatie tussen cellen tijdens ontsteking regelen.

Stikstofmonoxide (NO) is een belangrijke molecule die ontsteking kan bevorderen of remmen, afhankelijk van de context.

NO heeft verschillende belangrijke functies: het zorgt voor vasodilatatie, reguleert de doorlaatbaarheid van bloedvaten, heeft een directe antimicrobiële werking en moduleert de functie van immuuncellen.

Onvoldoende of overmatige productie van NO kan respectievelijk tot zwakkere afweer of tot meer weefselschade leiden.

Het ontstekingsproces wordt gemoduleerd door verschillende plasma-enzymsystemen, waaronder het stollingssysteem, fibrinolytisch systeem, complementsysteem en kinine-systeem.

De belangrijkste functie van het stollingssysteem is om bloed te doen stollen en zo bloedingen te stoppen.

Het fibrinolytisch systeem breekt bloedklonters af na een verwonding.

Een type pathologische calcificatie waarbij calcium wordt afgezet op beschadigd of dood weefsel. Dit kan een indicatie zijn van eerdere celschade en kan tot disfunctie van organen leiden.

Een type pathologische calcificatie waarbij calcium wordt afgezet op gezond weefsel als gevolg van hypercalcemie (te veel calcium in het bloed).

Een donker pigment dat ontstaat tijdens de afbraak van vetten en eiwitten. Het is een product van normale celveroudering, maar kan ook ontstaan bij celatrofie.

Een donker bruinzwart pigment dat wordt geproduceerd door melanocyten en dient als bescherming tegen UV-straling.

Pigment dat ontstaat door ijzerstapeling in weefsels. Het komt voor bij een lokale of systemische overmaat aan ijzer in het lichaam.

Een pathologische aandoening die gekenmerkt wordt door overmatige ijzerstapeling in het lichaam. Dit leidt tot de vorming van hemosiderine.

Reactie van een gevasculariseerd weefsel op weefselbeschadiging of infectie. Met als doel de aanvallende factor te neutraliseren, de schadelijke stoffen te elimineren en het herstel te initiëren.

De normale reactie van het lichaam om ongewenste cellen te verwijderen.

Pathogenen of beschadigde cellen activeren immunologisch actieve cellen door te binden aan hun receptoren.

De vaatvernauwing (vasoconstrictie) die optreedt tijdens de acute ontstekingsreactie, voorkomt aanzienlijk bloedverlies en bevordert de stolling.

Histamine, vrijgegeven door mestcellen tijdens de acute ontstekingsreactie, zorgt voor vasodilatatie, waardoor de bloedtoevoer naar het ontstekingsplek toeneemt, waardoor meer stoffen worden aangevoerd.

De toename van de permeabiliteit van bloedvaten tijdens acute ontsteking, bevordert de extravasatie van vloeistof uit de bloedbaan, wat leidt tot oedeemvorming, wat de verspreiding van pathogenen remt.

Rouleauxvorming is het agglutineren van rode bloedcellen in de bloedbaan, wat tijdens acute ontsteking wordt bevorderd door de verhoogde permeabiliteit van de bloedvaten, wat leidt tot een verhoogde viscositeit en hematocriet.

Exsudaat is een eiwitrijk vocht dat tijdens acute ontsteking uit de bloedbaan lekt, wat zorgt voor oedeem en helpt bij het neutraliseren van pathogenen.

De retractie van endotheelcellen, een mechanisme van verhoogde permeabiliteit tijdens acute ontsteking, wordt veroorzaakt door vasoactieve mediatoren en is een snelle en kortstondige respons.

Directe schade aan bloedvaten is een mechanisme van verhoogde permeabiliteit tijdens acute ontsteking die langdurig en ernstig is en leidt tot necrose.