آموزش و تأثیرات آن

فرآیندی است که دانش را از بزرگسالان به کودکان منتقل می کند که هنوز برای زندگی اجتماعی بالغ نشده اند.

فرآیندی است که به طور اساسی جنبه های جسمانی، روانی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، معنوی و سیاسی دانش آموزان را به طور مداوم، هدفمند، متعهد، و مسئول تغییر می دهد.

راهنمایی اخلاقی و معنوی افراد برای کمک به آنها در رسیدن به پتانسیل کامل خود در اهداف عاطفی، فکری، عملی و اجتماعی است.

به پرورش و شکوفایی تمام استعدادهای طبیعی موجود در افراد است.

ستون فقرات تربیت است که عادات، دیدگاه ها و اعمال یک فرد را شکل می دهد. دانش و توسعه را تقویت می کند.

یادگیری و آموزش دانش

پرورش، تربیت و آموزش اخلاق و رفتار

فرآیندهای یادگیری و آموزش شامل آموزش و تربیت

کلمه ای جدید با معنای مشابه تربیت، شامل یادگیری و آموزش

آموزش باید اساس تربیت را فراهم کند

آموزش و پرورش، یک سرمایه گذاری بلند مدت است و در طول زندگی ادامه خواهد یافت.

آموزش، به عنوان یک ابزار کلیدی در دستیابی به اهداف و مقاصد اجتماعی نقش دارد.

آموزش، وظایف صریح و ضمنی متعددی دارد.

آموزش، به انتقال فرهنگ و ارزش ها به نسل های بعدی کمک می کند.

سطوح دسترسی به آموزش در سراسر جهان متفاوت است.

آموزش شامل تمام جنبه های زندگی انسان از جمله جسمی، عقلانی، عاطفی، اخلاقی و اجتماعی می شود.

هدف اصلی آموزش پرورش انسان در تمام جنبه های زندگی است.

هر مربی در فرآیند آموزش، دانش آموز را به عنوان یک فرد منحصر به فرد می بیند.

سیستم آموزشی شامل نهادها و سازمان هایی است که دانش فرهنگی را انتقال می دهند و افراد را برای زندگی و کار آماده می کنند.

در سیستم آموزشی، تلاش برای آشکار کردن پتانسیل انسان و رشد آن در همه زمینه ها وجود دارد.

سیستم آموزش و پرورش یک نهاد اجتماعی پیچیده و مهم در هر کشور است که به رشد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی گره خورده است. این سیستم از اشکال ساده به اشکال پیچیده تر تکامل یافته است.

این سیستم وظایف متعددی از جمله پرورش افراد به شهروندان همه جانبه، تجهیز افراد به مهارت های لازم برای بخش های مختلف جامعه و رفع نیازهای مختلف اجتماعی مثل فرهنگ، جامعه و اقتصاد را بر عهده دارد.

کشورها، صرف نظر از اندازه یا مرحله توسعه، آموزش و پرورش را در اولویت قرار می دهند و در قوانین اساسی خود مقررات مربوط به آن را گنجانده و منابع قابل توجهی را برای دسترسی همه به آموزش با کیفیت اختصاص می دهند.

افزایش دانش، پیشرفت فناوری و توسعه صنعت، توجه جهانی به آموزش را افزایش داده است. کشورها حال سیستم های آموزشی خود را بر اساس تأثیر کلی و جامعیت آن ارزیابی می کنند.

دولت ها در سراسر جهان حق آموزش را به رسمیت می شناسند و آن را به اندازه حق زندگی مهم می دانند. آموزش چیزی است که باید ارائه شود نه چیزی که باید کسب شود.

سیستم آموزشی در تربیت افراد به عنوان عضو جامعه نقش دارد؛ ارزش‌ها، هنجارها و رفتارهای اجتماعی را آموزش می‌دهد.

سیستم آموزشی به رشد توانایی‌ها و استعدادها اهمیت می‌دهد؛ رشد فکری، جسمی، عاطفی و اخلاقی را تقویت می‌کند.

سیستم آموزشی در حفظ ارزش‌ها و سنت‌ها نقش دارد؛ از میراث فرهنگی برای نسل‌های آینده مراقبت می‌کند.

سیستم آموزشی با فراهم کردن فرصت‌های رشد، به پیشرفت فردی و اجتماعی کمک می‌کند.

سیستم آموزشی، نقشی کلیدی در تربیت نیروی انسانی برای بخش های مختلف جامعه ایفا می کند. هدف آن تجهیز فارغ التحصیلان به مهارت های لازم برای زمینه های مختلف بر اساس صلاحیت های آنها است.

هدف نهایی سیستم آموزشی، تربیت نیروهای انسانی متخصص و کارآمد برای جامعه است.

اولین مدرسه مدرن در ایران، مدرسه دارالفنون بود که به الگویی از آموزش اروپایی پایبند بود و آموزش های متوسطه و عالی را ارائه می داد.

تأسیس وزارت علوم در سال 1232 (مصادف با 1854 یا 1855) تحت سلطنت مشروطه، منجر به گسترش مدارس ابتدایی و متوسطه در تهران و شهرهای دیگر شد.

در طول 163 سال گذشته، سیستم آموزشی ایران تغییرات قابل توجهی در ساختار، اداره، محتوای آموزشی، روش های تدریس و سیستم های ارزیابی خود تجربه کرده است.