ધોરણ 9 ગુજરાતી ભાષા પ્રશ્નબૅંક

વિશેષણ એ શબ્દ છે જે નામ શબ્દનો ગુણ, રંગ, આકાર વગેરે દર્શાવે છે.

સિવનામ શબ્દ એ શબ્દ છે જે નામ શબ્દનું બીજું નામ છે.

પદ્યાર્વગ્રહણ એ કાવ્ય ના ભાગ નું પુનર્લેખન છે.

વનબંધ એ કાવ્યમાં વર્ણિત પ્રકૃતિ નું વર્ણન છે.

લેખકે મહારાજા શ્રીમાંત સયાજીરાવને આ દૃષ્ટિવાળા ગણાવ્યા છે.

જીણડ મિવાલયનું નિર્માણ ગાયકવાડ સરકાર દ્વારા કરાવવામા આવ્યું હતું.

ગોપાળબાપા આપાગીગા હતા.

ગોપાળબાપાના મિત્ર ઝરરયા કોલલયરીમાં ભાગીદાર હતા.

મનભાઈ પાંચોળીએ લોકમનકેતન ગ્રામમવદ્યાપીઠમાં રહીને રાષ્ટ્રીય કેળવણી અંગે કામગીરી કરી.

મનભાઈ પાંચોળીને ભારત સરકાર દ્વારા પદ્મવિભૂષણ ઍવોર્ડથી સન્માનિત કરવામા આવ્યા છે.

અષાઢના ઘનગર્જનમાં રણઝણતા મન ઉરતાંતે.

જીવનમાં જગત ભમ્યા પણ મનસયાડ ન રહ્યો કાફી રાગમાાં સ્વરબદ્ધ થયું છે.

ગોપાળબાપા કોતરો કાપવામાં નિપુણ હતા. તેમને કોતરકામમાં વિશેષતા હતી.

સયાજીરાવે ગોપાળબાપાને જીણડ મિવાલયમાં કોતરકામ શીખવવાનું કામ સોંપ્યું હતું.

ગોપાળબાપાએ મિવાલયની પૂજા કરવાની ના પાડી કારણ કે તેમણે કોતરકામમાં કુશળતા મેળવવી હતી અને પૂજા કરવાથી તેમનો સમય બગડશે.

ગોપાળબાપાએ ધરમિયાળામાં પોતાના મનપસંદ કોતર કામ કરી રહેલી શિલ્પીઓ અને તેમના કામને જોયું.

ભગતે શરીર પર ચોંટેલા કાણા હત્યા તેઓ દુખાવાથી રડતા હતા પણ કાણા ઉખાડી નાખવાનો ડર લાગતો હતો. કાણા ઉખાડવાનું તેમની માટે કષ્ટદાયક હતું.

ગર્જનાનો અનુભવ અચાનક અને ભયાનક હોય છે. ગર્જના ઊંચી અને ભયંકર અવાજ ધરાવે છે.

ગર્જના દ્વારા કવિ પ્રકૃતિની શક્તિ અને ભયાનકતા દર્શાવે છે.

કવિ વતન સાથેનો અતૂટ નાતો દર્શાવે છે કારણ કે કવિ વતન માં રહીને યાદોમાં ભૂતકાળ માં ખોવાઈ ગયો છે. વતન પ્રત્યે તેમની સ્નેહ છે.

કવિને ભોમિયા મવના ડુંગરા, જંગલ, કોતરો, ઝરણા, સરવર, હાસો અને કોરકલાના માળા ભમવા હતા.

કવિએ ભોમિયા મવના ડુંગરા ભમ્યા હતા, જંગલની કુણજો જોઈ હતી, કોતરો ને કાં દરા જોયા હતા, રોતા ઝરણાની આંખ લોવ હતી, સૂના સરવરની સોનેરી પાળે હાસોની હાર ગણી હતી, કોરકલાના માળે વેદના વણવી હતી.

કવિ એકલો ઊભો રહીને ઉર-બોલના ઝીલવા ગયો હતો.

કવિની ભાવનાઓ અથવા પર્વ ઉર-બોલ આભમાં ફેલાઈ ગયા હતા.

કવિ ફરી ભોમિયા મવના ડુંગરા, જંગલ, કોતરો, કાં દરા ભમવા માંગે છે.

કવિને ભોમિયા મવના કુદરતના દ્રશ્યો યાદ કરવા માંગે છે.

કવિને ભોમિયા મવના દ્રશ્યો ફરીથી ભમવા, જોવા, લેવા માંગે છે.

કવિ ભોમિયા મવના ડુંગરા, જંગલ, કોતરો, કાં દરા ફરી ભમવા માંગે છે અને અંતરની આંખથી તેનું સૌંદર્ય લેવા માંગે છે .

કવિ ઉપરવાળા દેવતા કે ભગવાનને બેંક ગણાવે છે. તેઓ કહે છે કે દેવતા માનવીજાતિને જરૂર પડ્યે ધન આપે છે.

ધુળિયા રસ્તાઓ પર ચાલવાનો અનુભવ કવિને ગમે છે કારણકે તેમાં મુશ્કેલીઓનો સામના કરવાનો અને તેમાંથી શીખવાનો અનુભવ રહેલો છે.

આ કાવ્યમાં ગરીબી અને દુ:ખની વાતો ધરાવતી સામાજિક પરિસ્થિતિનું ચિત્રણ કરાયું છે. ગરીબી વચ્ચે પણ સંતોષ અને આશાનું વાતાવરણ કવિ દર્શાવે છે.

આ કાવ્યમાં, કવિ ગરીબીને આંકડાઓ દ્વારા દર્શાવે છે - શું ઓછું, શું વધુ. તેમનું કહેવું છે કે સંપત્તિના આંકડા ગરીબી નક્કી કરતા નથી.

કાવ્યનાયક કહે છે કે ફક્ત નાણાં જ જીવન નથી. ગરીબીમાં પણ પ્રેમ, સંતોષ અને મનુષ્યતા જીવન ને સુંદર બનાવે છે.

કવિ ગરીબો ને સલાહ આપે છે કે મુશ્કેલીઓનો સામનો કરવા માટે સ્વસ્થ રહેવું જોઈએ. નાણા થી કંઈ પણ બદલાતું નથી.

કવિ કહે છે કે ગરીબીમાં પણ મનુષ્યતા ધરાવતું જીવન જીવવું જોઈએ. નાણા માટે જીવન ખોટું કરવું ના જોઈએ.

કવિ ગરીબી અને જીવનની હકીકત દર્શાવતા કાવ્ય માં સંતોષ અને મનુષ્યતા ભેદ કરે છે.

ગોપાળબાપાને મહારાજા શ્રીમાંત સયાજીરાવે વાડજમાં જીણડ મિવાલયમાં કોતરકામ શીખવવાનું કામ સોંપ્યું હતું.

ગોપાળબાપાએ મિવાલયની પૂજા કરવાની ના પાડી કારણ કે તેમણે કોતરકામમાં કુશળતા મેળવવી હતી અને પૂજા કરવાથી તેમનો સમય બગડશે.