ระบบย่อยอาหารในสัตว์

ฟูดแวคิวโอลและการย่อยอาหารภายในเซลล์

• ฟูดแวคิวโอล เป็นออร์แกเนลล์ในเซลล์ที่มีหน้าที่เก็บอาหารและย่อยอาหาร
• การย่อยอาหารภายในเซลล์ เกิดขึ้นภายในเซลล์โดยใช้เอนไซม์ที่อยู่ภายในไลโซโซม
• ฟูดแวคิวโอลกำจัดกากอาหารโดยการหลอมรวมกับไลโซโซม ซึ่งไลโซโซมมีเอนไซม์ที่ย่อยอาหารและกากอาหาร
• ซิเลียในพารามีเซียม ช่วยในการเคลื่อนที่ของอาหารเข้าสู่ร่างกายของพารามีเซียม เพื่อนำไปย่อยภายในฟูดแวคิวโอล
• เอนไซม์ในไลโซโซม ช่วยย่อยอาหารที่ย่อยไม่ได้ให้เป็นโมเลกุลขนาดเล็ก เพื่อให้เซลล์นำไปใช้ได้

การย่อยอาหารภายนอกเซลล์

• การย่อยอาหารภายนอกเซลล์ เป็นการย่อยอาหารที่เกิดขึ้นนอกเซลล์ โดยใช้เอนไซม์ที่ปล่อยออกมาจากเซลล์
• เอนไซม์ที่ใช้ในการย่อยอาหารภายนอกเซลล์ จะสามารถย่อยโมเลกุลขนาดใหญ่ให้เป็นโมเลกุลขนาดเล็ก ที่เซลล์สามารถดูดซึมเข้าไปได้
• การย่อยอาหารภายนอกเซลล์ พบได้ในสิ่งมีชีวิตหลายชนิด เช่น เชื้อรา และสัตว์
• เอนไซม์ที่ราบนขนมปัง สามารถย่อยแป้งให้เป็นน้ำตาล
• ประโยชน์ของการย่อยอาหารภายนอกเซลล์ คือ เซลล์ไม่จำเป็นต้องย่อยอาหารขนาดใหญ่ในเซลล์ ซึ่งจะช่วยลดภาระให้กับเซลล์

การย่อยอาหารในอะมีบาและพารามีเซียม

• อะมีบา ย่อยอาหารภายในเซลล์โดยการใช้ฟูดแวคิวโอล ดูดจับอาหารเข้าสู่เซลล์แล้วหลอมรวมกับไลโซโซมเพื่อย่อยอาหาร
• พารามีเซียม ย่อยอาหารภายในฟูดแวคิวโอล โดยการใช้ซิเลียพัดอาหารเข้าสู่ร่างกาย

เอนไซม์และการดูดซึมในสิ่งมีชีวิต

• ลิพิดและโปรตีน ไม่สามารถย่อยได้โดยเอนไซม์อะไมเลส ซึ่งย่อยแป้ง
• สิ่งมีชีวิตที่ย่อยอาหารภายในเซลล์ ได้แก่ อะมีบา พารามีเซียม และเซลล์สัตว์
• เอนไซม์ที่ใช้ในการย่อยอาหาร มีความจำเพาะต่อสารอาหารที่ย่อย และทำงานได้ดีที่สุดในช่วงอุณหภูมิและ pH ที่เหมาะสม
• การดูดซึมอาหารหลังจากการย่อยในสิ่งมีชีวิต เกิดขึ้นที่เยื่อบุลำไส้เล็ก โดยโมเลกุลของอาหารที่ย่อยแล้วจะถูกดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือด

รู้จักกับระบบย่อยอาหารในสัตว์ทั้งภายในและภายนอกเซลล์ ผ่านเอนไซม์และกระบวนการที่เกี่ยวข้อง เช่น ฟาโกไซโทซิสและพิโนไซโทซิส ค้นพบความแตกต่างในวิธีการย่อยอาหารและบทบาทต่อสิ่งมีชีวิตและสิ่งแวดล้อม.