Arap Dili PDF

ARAP DİLİNİN TANIMI Arapça Dili Arapça, insanlığın kullandığı en eski ve en köklü dillerden biridir. Arapça Ortadoğu ve Kuzey Afrika’da bulunan 25 ülkenin resmi dilidir ve Birleşmiş Milletlerin 6 resmi dilinden biridir. Arapça, Sami diller ailesinin bir üyesidir. Sami dil ailesi ise Mısır dilini...

ARAP DİLİNİN TANIMI Arapça Dili Arapça, insanlığın kullandığı en eski ve en köklü dillerden biridir. Arapça Ortadoğu ve Kuzey Afrika’da bulunan 25 ülkenin resmi dilidir ve Birleşmiş Milletlerin 6 resmi dilinden biridir. Arapça, Sami diller ailesinin bir üyesidir. Sami dil ailesi ise Mısır dilini de içerisine alan Hami-Sami dil grubuna aittir. Arapçanın bu sınıf içerisindeki diğer diller ile arasında ciddi benzerlikler olduğu gibi ciddi farklılıklar da mevcuttur. Arap Alfabesi Arap alfabesinin oluşum ve gelişim sürecine bakıldığında tarihin çok eski dönemlerine dayandığı görülür. Fakat dinimiz İslam’ın 7. yüzyıldan sonra dünyaya yayılması sonucu Arap alfabesi daha geniş kitleler tarafından tanınmaya ve kullanılmaya başlamıştır. Bugün halihazırda Latin alfabesinden sonra en çok kullanılan alfabe olma özelliğini elde etmiştir. Arap Alfabesinin Özellikleri Arap alfabesi sağdan sola doğru yazılır. İslam’ın ilk dönemlerinde Kufi ve Nesih hatlarıyla yaygın şekilde kullanılsa da sonraları ve özellikle modern dönemde sadece Nesih hattıyla kullanılmaya başlanmıştır. Alfabede toplam 28 harf bulunur. Bu harfler Latin alfabesinde olduğu gibi küçük ve büyük olarak ikiye ayrılmazlar. Hepsi tek bir formata tabidirler. Fakat tüm harflerin başta, ortada ve sonda yazılışları birbirlerinden farklıdır, tüm harfler hareke sistemine tabidir. Arapça Dil Bilgisi Arapça gramer yapısına göre bir kökten toplamda 10 vezin türetilebilir. Tüm vezinler ön ekler alarak ve harekelerle sesler verilerek oluşturulur. Yine her vezin farklı farklı anlamlar ifade edecek yapıya sahiptir. Arapçada isim, fiil ve harf olarak toplamda üç adet sözcük biçimi vardır. İsimlerin müzekker (eril) ve müennes (dişil) şeklinde iki çeşidi bulunmaktadır. Arapça ilimleri, on iki ilimden ibarettir.” Bu ilimler; nahiv, sarf, arûz, kâfiye, lügat, garz, inşâ, hatt, beyân, meânî, muhâdara, iştikâk. Hangi Arapça? Her dil kendi içerisinde belli sınıflara ayrılır. Halk dili, bilim dili, edebiyat dili gibi… Bu sınıflar içinde kullanılan dil aynı olsa da kavramlar farklı muhtevalara sahip olduğu için ya da sık kullanılmamaktan kaynaklı olarak unutulması nedeniyle birbirlerinden kısmen ayrılırlar. Arapça da diğer diller gibi kendi içinde muhtelif formlar türetmiştir. Modern Standart Arapça Kısaca Modern Arapça olarak bilinir. Küresel bir özelliğe sahiptir. Arapça kendi içerisinde pek çok lehçe bulundurur. Her lehçe kendine has bir tarza sahiptir. Bu durum aslen Arap olanlar için dahi problem teşkil eder. Anlaşmayı kolaylaştırmak ve resmi işlemleri yürütebilmek adına Modern Arapça kullanılır. Bilim, edebiyat, sanat, siyaset ve medya gibi sahalarda Modern Arapça kullanılır. Bir başka tabirle Modern Arapça için resmi yazı dili de denebilir. Ammice ya da Halk Dili Arap coğrafyalarında kullanılan Arapça aynı değildir. Her bölgenin kendine has bir lehçesi vardır. Bahis mevzuu tüm lehçeleri kapsayan dile genel anlamda Ammice denmiştir. Yani Mısır’da halkın kullandığı lehçe ile Fas’ta halkın kullandığı lehçenin ortak ismidir Ammice. Ammice de kendi içerisinde muhtelif kısımlara taksim edilir ki bunlar birkaçı: Doğu Akdeniz Arapçası, Mısır Arapçası, Mağrip Arapçası, Mezopotamya Arapçası ve Körfez Arapçasıdır. Dünya genelinde toplamda 19 adet Arapça lehçesi bulunmaktadır. Klasik Arapça Klasik Arapça, Arap dilinin en saf halidir. İslam dini Klasik Arapça olarak indirilmiştir ve Kuran’ın dili de tam anlamıyla Klasik Arapçadır. Günümüzde İslami ilimler tahsil eden ya da Kuran’ın muhtevasına hâkim olmak isteyen kimseler tarafından tercih edilmektedir.  ُ َ ‫الحروف‬ ‫الع َر َّبية‬ Arapça Alfabesi Arapça alfabesi 28 harften oluşup ve sağdan sola doğru yazılmaktadır. Bu harflerin neredeyse tamamı sessiz harftir ve yazılışları da cümlenin başında, ortasında ya da sonunda olmasına göre değişiklik gösterir.  ُ ُ َ ‫خارج الح ُروف‬ ِ ‫م‬ Harflerin Mahreçleri ْ Mahreç, ‫ َمخ َرج‬Arapça'da "çıkış yeri" anlamına gelir. harflerin çıkış yerlerini, telaffuzunu ifade eden bir kavramdır. Mahreçler: ‫( أ‬Elif): Boğazın sonunda göğse bitişik olan yerden çıkar, ince okunur. ‫( ب‬Be): İki dudağı birbirine vurarak çıkar. Okunuşu ince, açık ve serttir. ‫( ت‬Te): Dilin ucunu yukarı dişlerin ortasına vurmak çıkarılıp söylenir. İnce ve kuvvetli basılarak okunur. ‫( ث‬Se): Dilin ucunu üst dişlerden biraz dışarı çıkarmakla söylenir.. İnce, peltek ve yumuşak okunur. ‫( ج‬Cim): Dilin ortasını üst damağa vurmakla söylenip çıkartılır. Okunuşu ince, açık ve serttir. ‫( ح‬Ha): Boğazın ortasından, boğaz hafif sıkılarak çıkarılır. İnce ve yumuşak okunur. ‫( خ‬Hı): Boğazın evvelinden, boğaz hırıldatarak çıkarılır. Kalın ve yumuşak söylenerek okunur. ‫( د‬Dal): Dilin ucunu, üstteki ön dişlerin ortasına vurularak çıkarılır. Söylenişi sert, açık ve ince okunur. ‫( ذ‬Zel): Dilin ucunu, üst dişlerin başlarından biraz dışarı çıkarmak sûretiyle çıkarılır. Açık ince ve peltek okunur. ‫( ر‬Ra): Dilin ucunun biraz arkasını üst ön dişlerin dibine vurarak çıkarılır. Kaidesine göre bâzen ince, bazen kalın okunur. ‫( ز‬Zeyin): Dil ucu ön dişlerin uçlarına değerek çıkarılır. Açık, ince ve yumuşak okunur. ‫( س‬Sîn): Dil ucu iki alt ön dişlerin ortasından başlarına yakın yere vurmak çıkarılır; ince ve yumuşak okunur. ‫( ش‬Şın): Dil ortasını damağa dayamak çıkarılır. İnce ve yumuşak söylemekle okunur. ‫( ص‬Sat): Dilin ucuyla ön dişlerin yarısından çıkarılır. Kalın ve yumuşak telâffuz edilip okunur. ‫ ض‬Dat: Dilin yan tarafını sağ veya soldaki üst yan dişlere vurarak telâffuz edilir. ‫( ط‬Tı): Dil ucu üst ön dişlerin etlerine yakın olan yere vurulmak çıkarılır. Kalın, kuvvetlice ve açık okunur. ‫( ظ‬Zı): Dil, ucu üst ön dişlerin başlarından biraz dışarı çıkmak çıkarılır. Açık, yumuşak peltek ve kalın okunur. ‫( ع‬Ayın): Boğazın ortasından, boğaz hafif sıkılarak çıkarılır. İnce ve açık okunur. ‫( غ‬Gayin): Boğaz evvelinden çıkarılır. Kalın, açık ve yumuşak okunur. ‫( ف‬Fe): Ön dişlerin ucu ile alt dudağın içinden çıkarılır. İnce ve yumuşak okunup, telâffuz edilir. ‫( ق‬Kaf): Dil kökünün damağa vurmasıyla çıkarılır. Kalın ve sert okunur. ‫( ك‬Kef): Kafın çıktığı yerin az daha aşağısından çıkarılır. İnce telâffuz edilip okunur. ‫( ل‬Lâm): dilin uç tarafını damağa vurarak çıkarılır. İnce ve açık okunur. ‫( م‬Mim): Dudak içleri birbirini hafifce vurularak çıkarılır. İnce okunur. ‫( ن‬Nûn): Dilin ucu ile üst dişlerin dibine yakın olan damaktan çıkarılır. Söylenişi incedir. ‫( و‬Vav): Dudakların öne doğru toparlanmasıyla çıkarılır. Yumuşak ve ince okunur. ‫( ه‬He): Boğazın sonunda göğse bitişik olan karın boşluğundan çıkarılır. İnce ve yumuşakca söylenip okunur. ‫( ي‬Ye): Dilin ortasını üst damağa vurarak çıkarılır. İnce, yumuşak telâffuz edilir.  ُ ُ َ َ ‫ح َركات الحروف‬ Arapçada Harekeler Hareke nedir? Arapçadaki 28 harfin tamamı sessiz harf kabul edilir. Ve dolayısıyla bu harfleri seslendirmek için sesli harflere ihtiyaç duyulur. Arapça da bu sessiz harfleri seslendirmeye yarayan işaretler vardır. Bu işaretlere hareke denir. Arapça da en temel olarak üç hareke bulunur. Bunlar; Fetha (Üstün), Kesra (Esre), Damme (Ötre). Fetha (‫( ـ ـ َــ ـ ـ فتحة‬: Türkçede üstün olarak bilinir, işareti harfin üzerine çizilen hafif eğik düz bir çizgidir. İnce harfleri “-e” , kalın harfleri “-a” sesi ile okutur. َ َ َ ‫ ك‬ke ‫ ت‬te ‫ ب‬be َ ‫ ح‬ha َ sa ‫ص‬ ‫ َر‬ra Damma )‫( ـ ُــ ـ ضمة‬: Türkçede ötre olarak bilinir, Harflerin üzerine konulan küçük vav şeklindeki bir işarettir. Harfleri “-u” sesi ile okutur. ُ ُ ُ ‫ ك‬ku ‫ ت‬tu ‫ ب‬bu CEZİM-CEZM (SÜKÛN) Üzerine konulduğu harfi, kendisinden önceki harf ile bağlayan küçük daire şeklindeki ( ‫ ) ْـ‬bir işarettir. Üzerinde bulunduğu harfe sâkin harf te denir, tek başlarına okunamazlar. Kelimelerin başlarında kullanılamazlar. ْ ‫ْل ت ْح ْر‬ ŞEDDE Şedde üzerine konulduğu harfin iki kez okunacağını belirten ( ‫ ) ـ‬bir işarettir. Harflerden ilki Cezm ile okunurken, diğerinin harekesi değişebilir. َّ َ َ ْ َ ‫ د = شـد‬+ ‫شد‬ Şed+de=Şedde bağladı َّ َ ‫فــكـ ـ َـر‬ fekkera düşündü َ ْ ‫فـ ــكـ ـ ـ ـ ــك ـ ـ ـ ـ ــر‬ َْ TENVİN (NUNLAMA) (‫)تنوين‬ İsimlerin sonunda bulunan ve “n” ‫ ن‬sesiyle kelimeyi bitiren çift harekelerdir. Kelimeye tenvin getirdiğimizde, sonunu nunlamamız gerektiği için artık o kelimenin sonu (en -an- un) diye okuruz. Tenvin temel harekeler gibi 3 çeşittir. İki Üstün (Fethalı Tenvin): ً Kelimelerin sonlarında kullanılır ve ince sesleri “en” , kalın sesleri “an” sesi ile okutur. Sadece bu harekeye özel olarak tenvin ekleyerek kelimenin son harfinden sonra kelimeye bir (Elif) harfi ekleriz. َ َ )Kalemen( ‫( قلم—> قل ًما‬kalem) kalem ً ) kitâben( ‫( ِكتاب—> ِكتابا‬kitâb) kitap İki Ötre (Dammeli Tenvin): ً Kelimelerin sonlarında kullanılır. Ötre, harfi “-u” sesi ile okuturken sonunu nunladığımız da “-un” olarak okuruz. َ َ )Kalemun( ‫( قلم—> قلم‬kalem) kalem ) kitâbun( ‫ِكتاب—> ِكتاب‬ (kitâb) kitap İki Esre (Kesralı Tenvin): ً Esre, harfi “-i” sesi ile okuturken sonunu nunladığımız da “-in” olarak okuruz. َ َ )Kalemin( ‫( قلم—> قلم‬kalem) ) kitâbin( ‫ِكتاب—> ِكتاب‬ (kitâb) kitap Tenvin Özet ve Özellikleri: Bir kelimeyi belirsiz yaparlar. Sadece isimlerle kullanılırlar, fiillerle kullanılmazlar. Kelimelerin sonlarında kullanılırlar. Eğer ki bir kelimede (EL) takısı kullanılmışsa o kelimedeki tenvin düşer artık sadece hareke olarak kalır.  ُ َ ُ َ َ ‫طريقة كتابة الحروف‬ Arapça harflerin yazılışı  UZATMA (MED) HARFLERİ Üzerinde harekesi olmayan Elif ( ‫) ا‬, Vav ( ‫ ) و‬ve Ye ( ‫ ) ي‬harfleri uzatma harfleridir. Bu üç harf harekesiz olduğunda kendisinden önce gelen harfi bir elif miktarı uzatır.  Heceleme 1. Kelimenin tüm harfleri harekeli ise, her biri ayrı bir hecedir. ً ( ِ ِِ َ) ( ِ ِ ِ ) 2. Kelimenin harflerinden biri med harfi olursa önceki harf ile okunur. ‫ ي‬-‫ا– و‬ 3. Kelimenin harflerinden biri harekeli biri sakın, sakın harf önceki harf ile okunur